Ludwik XVI Burbon

Ludwik XVI (1754–1793) – król Francji i Nawarry od 1774 do 1792 r. Pozbawiony tronu przez rewolucjonistów i ścięty w 1793.

• – Czy to bunt?
  – Nie. Najjaśniejszy Panie, to rewolucja.
  • – C’est une révolte?
    – Non, Sire, c’est une révolution (fr.)
  • Opis: rozmowa, która miała się odbyć pomiędzy Ludwikiem XVI a księciem F. A de la Rochefoucauld–Liancourtem na wieść o zdobyciu Bastylii, 14 lipca 1789.
  • Zobacz też: rewolucja

Ludwik XVI Burbon

• O wiele łatwiej jest zjednoczyć Europę niż na nowo wprowadzić zgodę między dwie skłócone kobiety.

• Powierzam moją duszę Bogu, memu Stwórcy. Modlę się do niego, aby w swoim miłosierdziu przyjął ją, aby nie sądził jej według jej zasług, ale wedle zasług Pana naszego Jezusa Chrystusa, który ofiarował się Bogu Swemu Ojcu za nas ludzi – jakkolwiek wszyscy jesteśmy niegodni, ja zaś najbardziej. Umieram w jedności z naszą Świętą Matką, Kościołem Katolickim, Apostolskim i Rzymskim, który czerpie swą władzę z nieprzerwanej sukcesji od św. Piotra, któremu władza ta została powierzona przez Jezusa Chrystusa. Z całego serca przebaczam tym, którzy uczynili się moimi nieprzyjaciółmi, chociaż nie dałem im ku temu żadnego powodu. Modlę się do Boga, aby im przebaczył, modlę się też za tych, którzy powodowani fałszywą lub źle rozumianą gorliwością uczynili mi wiele zła.
  • Opis: testament spisany w dniu 25 grudnia 1792 roku, po aresztowaniu przez władze rewolucyjne.
  • Źródło: Grzegorz Kucharczyk, Chrystofobia. 500 lat nienawiści do Jezusa i Kościoła, wyd. Fronda, Warszawa 2020, s. 97, 98

O Ludwiku XVI

• Co wieczór jest pijany i każdy, kto chce, może nim powodować. Paryż jest zresztą znanym schronieniem przestępców i zbrodniarzy.
  • Autor: Katarzyna II

• Ludwik został złożony z urzędu za swoje zbrodnie. Ludwik oskarżył swój naród jako buntowników, aby ich ukarać, wezwał wojsko bratnich tyranów. Zwycięstwo i naród postanowiły o tym, że on sam jest buntownikiem. Dlatego Ludwik nie może być sądzony, już został skazany, inaczej republika nie byłaby wolna od winy (…) Z żalem ogłaszam tę fatalną prawdę: Ludwik musi umrzeć, bo naród musi żyć.
  • Autor: Maximilien de Robespierre
  • Opis: mowa wygłoszona w Konwencji 3 grudnia 1792.
  • Źródło: Ruth Scurr, Robespierre. Terror w imię cnoty, tłum. Barbara Przybyłowska, Wyd. Amber, Warszawa 2008.