Ludwik IX Święty

Ludwik IX Święty (1214–1270) – król Francji w latach 1226–1270, święty Kościoła katolickiego, organizator i uczestnik VI oraz VII wyprawy krzyżowej.

• Błagam cię, kochaj swój lud (…) Albowiem zaprawdę wolałbym, aby jakiś Szkot (…) rządził nim dobrze i uczciwie, niżelibym miał widzieć, jak ty źle władasz swoim królestwem.
  • Opis: słowa Ludwika IX skierowane do jego najstarszego syna; skróty od Normana Daviesa.
  • Źródło: Norman Davies, Europa, przeł. Elżbieta Tabakowska, Wydawnictwo Znak, Kraków 2005, s. 391.

Ludwik Święty na powstałym pod koniec XVI wieku obrazie autorstwa El Greco

• Kaplica pałacowa w Poissy, w której przyjąłem chrzest, więcej dla mnie znaczy, niż katedra w Reims, gdzie odbyła się moja koronacja; przez chrzest stałem się dziecięciem Bożym, a to godność wyższa od godności królewskiej.
  • Źródło: ks. Kazimierz Pielatowski, Chrzest, Te Deum, Warszawa 2002, s. 52.
  • Zobacz też: chrzest

• Więcej wierzę słowom Pana Jezusa, niż własnym oczom, a nie chcę stracić zasługi za wiarę moją.
  • Opis: słowa świętego, gdy doniesiono mu o cudzie eucharystycznym.
  • Źródło: ks. Walenty Gadowski, Apologetyczny Katechizm Katolicki, Te Deum, Warszawa, 2002, s. 436.

O Ludwiku IX

• Był uosobieniem najwyższych ideałów chrześcijańskich króla, tak jak je pojmowano w jego epoce; żywot króla, spisany przez Jeana de Joinville, przynosi iście zachwycający wizerunek.
  • Autor: Norman Davies, Europa, przeł. Elżbieta Tabakowska, Wydawnictwo Znak, Kraków 2005, s. 391.

• Walki z islamem, zawziętym wrogiem imienia chrześcijańskiego, w takich duszach Bogu oddanych podnosiły bardzo wysoko poziom życia duchowego, czego mamy najpiękniejszy przykład w postaci św. Ludwika.
  • Autor: o. Jacek Woroniecki, Św. Jacek Odrowąż i sprowadzenie Zakonu Kaznodziejskiego do Polski, Wydawnictwo Esprit Sc, Kraków–Katowice 2007, s. 120.

• Wszystkie świadectwa są co do tego zgodne: Ludwik IX, król Francji w latach 1226–1270, jest największą postacią wieku XIII. Nawet Wolter mówił, że nie można być bardziej doskonałym. Kanonizując go w roku 1297, Bonifacy VIII potwierdził jedynie sąd całego swiata; św. Ludwik nie należy bowiem wyłącznie do historii Francji: jego oddziaływanie było powszechne. Dzięki swym przymiotom króla i rycerza, dzięki zrównoważonemu, poddawanemu stałej samokontroli usposobieniu i obfitości bogactw moralnych czerpanych ze społeczności schrystianizowanej – Ludwik św. wydaje się zjawiskiem wyjątkowym. (…) Najwyższą niesprawiedliwością było w oczach Ludwika IX pozostawanie Jerozolimy w rękach niewiernych (Turcy zajęli święte miasto w 1244 roku). Jako jedyny wśród władców zachęcanych gorąco przez Innocentego IV przyjął krzyż; po raz pierwszy w 1248, po raz drugi w 1270.
  • Autor: Pierre Pierrard, Historia Kościoła katolickiego, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1981, s. 126, 127.