Leszek Czarny

Leszek Czarny (1241?–1288) – książę sieradzki od 1261 roku, łęczycki od 1267 roku, książę inowrocławski w latach 1273–1278, krakowski i sandomierski od 1279 roku.

O Leszku Czarnym

Bunt przeciw ojcu pozbawił go szacunku, niemieckie obyczaje przychylności szlachty. Nosił się on nawet po niemiecku. Uznali go przecie panowie krakowscy i sandomierscy bez oporu.
- Źródło: Bolesław Wstydliwy i Leszek Czarny, Wyd. J.B. Zaleski, Paryż 1875

Leszek nie był czarnym charakterem ani czarną owcą; raczej był tylko ciemny jak tabaka w rogu. Panując po [Bolesławie V] Wstydliwym, a nawet będąc jego przysposobionym (ale nie do wszystkiego) synem, z niepojętych powodów sam ślubów czystości nie złożył. A rozwiązałoby to wszystkie jego problemy: czystość była bowiem dla niego stanem naturalnym. Leszek Czarny cierpiał bowiem na impotencję (…) Nie trzeba chyba dodawać, że umarł bezpotomnie i czarna dziura pochłonęła jego gałąź linii dynastycznej, dając początek bezkrólewiu w Krakowie. Czarne dni swojego żywota Leszek Czarny przeżywał więc trochę na własne życzenie. Mógł był święty, a został prześwięcony. Otacza go czarna legenda. I wcale go tu bynajmniej nie oczerniamy.
- Autor: Michał Ogórek, Poczet królów polskich, Agencja Wydawnicza Grobla IV, Gdańsk 2007, ISBN 9788392274940, s. 39.

Odziedziczywszy po Piastach śląskich przez matkę śniadą cerę i bardzo ciemne włosy, już w dziecięcych latach zyskał sobie wśród otoczenia przydomek Czarny.
- Autor: Lech Chmiel, Leszek Czarny 1240–1288

Wojował Leszek szczęśliwie i trzeba przyznać, że nie zabrakło mu po temu okazji.
- Autor: Paweł Jasienica, Polska Piastów