Powiedziałem więc królowi: „Niech król żyje po czas niezmierzony! Jakże miała nie sposępnieć moja twarz, skoro miasto – dom grobów moich praojców – jest spustoszone, a jego bramy strawił ogień?” Król zaś rzekł do mnie: „Cóż to chciałbyś uzyskać?” Natychmiast pomodliłem się do Boga niebios. Potem rzekłem do króla: „Jeżeli królowi wydaje się to dobre i jeśli miły ci jest twój sługa – żebyś mnie posłał do Judy, do miasta grobów moich praojców, abym je mógł odbudować”. Na to król, obok którego siedziała jego królewska małżonka, odrzekł mi: „Jak długo potrwa twoja podróż i kiedy wrócisz?” Gdy więc podałem mu określony czas, król uznał za dobre mnie posłać.
Źródło: Neh. 2:3–6
Słuchaj, Boże nasz, bo staliśmy się przedmiotem pogardy; i spraw, by ich zniewaga wróciła na ich własną głowę, i wydaj ich na grabież w krainie niewoli. Nie zakrywaj też przed sobą ich przewinienia i grzechu. Niech nie będzie zmazany, bo wobec budujących dopuścili się obrazy.
Źródło: Neh. 4:4, 5
Gdy zobaczyłem, że się boją, natychmiast wstałem i rzekłem do dostojników i do pełnomocnych zwierzchników oraz do reszty ludu: „Nie bójcie się ich. Pamiętajcie o Jehowie, wielkim i napawającym lękiem, i walczcie za swych braci, za swych synów i córki, za swe żony i domy”. Skoro tylko nasi nieprzyjaciele usłyszeli, że stało się to nam wiadome – tak iż prawdziwy Bóg zniweczył ich zamiar, a my wszyscy wróciliśmy do muru, każdy do swojej pracy – od owego dnia połowa moich młodzieńców zajęta była pracą, a połowa trzymała dzidy, tarcze i łuki oraz miała pancerze; książęta zaś stali za całym domem judzkim.
Źródło: Neh. 4:14–16
Nasz Bóg będzie walczył za nas.
Źródło: Neh. 4:20
Czyż ze względu na zniewagę od narodów, naszych nieprzyjaciół, nie powinniście chodzić w bojaźni przed naszym Bogiem?
Źródło: Neh. 5:9
Zaniechajmy, proszę, tego pożyczania na procent.
Źródło: Neh. 5:10
Racz, Boże mój, pamiętać mi ku dobremu wszystko, co uczyniłem dla tego ludu.
Źródło: Neh. 5:19
Wszyscy oni (...) usiłowali nas zastraszyć, mówiąc: „Ich ręce opadną od pracy, tak iż nie zostanie wykonana”. Ale teraz wzmocnij moje ręce.
Źródło: Neh. 6:9
Wreszcie mur został ukończony dwudziestego piątego dnia Elul, po pięćdziesięciu dwóch dniach.
Źródło: Neh. 6:15
Pierwszego dnia siódmego miesiąca kapłan Ezdrasz przyniósł więc prawo przed zbór mężczyzn i niewiast oraz wszystkich, którzy byli wystarczająco rozumni, by móc słuchać. I czytał z niego na głos przed placem, który jest przed Bramą Wodną, od świtu aż do południa w obecności mężczyzn i niewiast oraz innych rozumnych osób; a uszy całego ludu uważnie słuchały księgi prawa.(...) I czytali na głos z tej księgi, z prawa prawdziwego Boga; objaśniano je oraz wykładano jego sens; i na bieżąco podawali, jak rozumieć to, co czytano.
Źródło: Neh. 8:2, 3, 8
(...) radość z Jehowy jest waszą twierdzą.
Źródło: Neh. 8:10
I potomstwo Izraela oddzieliło się od wszystkich cudzoziemców, i stanąwszy, wyznawali swoje grzechy oraz przewinienia swych ojców.
Źródło: Neh. 9:2
Ty jeden jesteś Jehowa; ty uczyniłeś niebiosa – niebo niebios – a także cały ich zastęp, ziemię i wszystko, co jest na niej, morza i wszystko, co w nich jest; i ty zachowujesz to wszystko przy życiu; tobie się kłania zastęp niebios. Tyś jest Jehowa, prawdziwy Bóg, który wybrał Abrama i wyprowadził go z Ur Chaldejczyków, i nadał mu imię Abraham. I stwierdziłeś, że jego serce jest wierne wobec ciebie; doszło więc do zawarcia przymierza z nim, że mu dasz ziemię Kananejczyków, Hetytów, Amorytów i Peryzzytów oraz Jebusytów i Girgaszytów, że dasz ją jego potomstwu; i spełniłeś swoje słowa, gdyż jesteś prawy.
Opis: do Boga.
Źródło: Neh. 9:6–8
Ty zatem widziałeś uciśnienie naszych praojców w Egipcie i słyszałeś ich krzyk nad Morzem Czerwonym. Potem dokonywałeś znaków i cudów wymierzonych przeciwko faraonowi i wszystkim jego sługom oraz całemu ludowi jego ziemi, bo wiedziałeś, że postępowali zuchwale przeciwko nim; i uczyniłeś sobie imię tak jak dzisiaj. Rozdzieliłeś przed nimi morze, tak iż przeszli przez środek morza po suchej ziemi; a tych, którzy ich ścigali, wrzuciłeś w głębiny niczym kamień w potężne wody. I w dzień prowadziłeś ich słupem obłoku, a w nocy słupem ognia, aby oświetlać im drogę, którą mieli iść. I zstąpiłeś na górę Synaj, i rozmawiałeś z nimi z nieba, a potem dałeś im prostolinijne rozstrzygnięcia sądownicze, jak również prawa oparte na prawdzie, dobre przepisy oraz przykazania. Oznajmiłeś im też twój święty sabat i za pośrednictwem Mojżesza, swego sługi, dałeś im przykazania i przepisy oraz prawo.
Opis: do Boga.
Źródło: Neh. 9:9–13
Oni zaś, nasi praojcowie, postępowali zuchwale i usztywniali swe karki, i nie słuchali twych przykazań. Nie chcieli więc słuchać i nie pamiętali o twych zdumiewających czynach, których wobec nich dokonałeś, ale usztywnili swój kark i wyznaczyli naczelnika, żeby powrócić do swej niewoli w Egipcie. Lecz tyś jest Bóg aktów przebaczania, łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i obfitujący w lojalną życzliwość, i nie opuściłeś ich. Nawet wtedy, gdy sporządzili sobie lany posąg cielca i poczęli mówić: „Oto twój Bóg, który cię wyprowadził z Egiptu’, i popełniali czyny świadczące o wielkim braku szacunku, ty w swoim obfitym miłosierdziu nie opuściłeś ich na pustkowiu.(...) I przez czterdzieści lat zaopatrywałeś ich w żywność na pustkowiu. Niczego im nie brakowało. Szaty im się nie zużywały, a stopy im nie puchły. «I dawałeś im królestwa oraz ludy, i rozdzielałeś je kawałek po kawałku; i posiedli ziemię Sychona – ziemię króla Cheszbonu – oraz ziemię Oga, króla Baszanu. A ich synów pomnożyłeś jak gwiazdy niebios. Potem przywiodłeś ich do ziemi, co do której obiecałeś ich praojcom, że wejdą ją posiąść.
Opis: do Boga.
Źródło: Neh. 9:16-19, 21–23
(...) stosownie do swego obfitego miłosierdzia dawałeś im wybawców, którzy ich wybawiali z ręki ich wrogów.(...) I w swym obfitym miłosierdziu nie wytępiłeś ich ani ich nie opuściłeś; bo jesteś Bogiem łaskawym i miłosiernym.
Opis: do Boga.
Źródło: Neh. 9:27, 31
A ty jesteś prawy we wszystkim, co na nas przyszło, gdyż postąpiłeś wiernie, my natomiast postąpiliśmy niegodziwie.
Opis: do Boga.
Źródło: Neh. 9:33
A reszta ludu, kapłani, Lewici, odźwierni, śpiewacy, netynejczycy i każdy odłączający się od ludów tych ziem do prawa prawdziwego Boga, ich żony, ich synowie oraz ich córki – każdy posiadający wiedzę i zrozumienie – przyłączali się do swych braci, swych znamienitych mężów, i zobowiązywali się pod klątwą i przysięgą, że będą chodzić według prawa prawdziwego Boga, danego przez rękę Mojżesza, sługi prawdziwego Boga, jak również zachowywać i spełniać wszystkie przykazania Jehowy, naszego Pana, i jego sądownicze rozstrzygnięcia oraz jego przepisy; i że nie oddamy naszych córek ludom tej ziemi, a ich córek nie weźmiemy dla naszych synów.
Źródło: Neh. 10:28–30
W owym dniu czytano do uszu ludu słowa z księgi Mojżesza i znaleziono w niej zapis, że po czas niezmierzony Ammonita i Moabita nie wejdzie do zboru prawdziwego Boga, gdyż nie wyszli na spotkanie synom Izraela z chlebem i wodą, lecz najęli przeciwko nim Balaama, by im złorzeczył. Jednakże nasz Bóg zmienił to przekleństwo w błogosławieństwo. Skoro więc tylko usłyszeli to prawo, zaczęli oddzielać od Izraela całą mieszaną społeczność.
Źródło: Neh. 13:1–3
I oczyściłem ich ze wszystkiego, co cudzoziemskie (...).
