Kroniki portowe

Kroniki portowe (oryg. The Shipping News) – zekranizowana powieść Annie Proulx. Tłumaczenie – Paweł Kruk.

• A czy wobec siebie nie postępuje podobnie? Wypływa w morze, które pochłonęło jego ojca, dziadka, dwóch braci, najstarszego syna i prawie uśmierciło najmłodszego. Takie postępowanie przytępia ból, ponieważ dostrzegasz, że twoja sytuacja nie jest wyjątkowa, że inni cierpią tak samo jak ty. W tym starym powiedzeniu, że niedola lubi towarzystwo, jest trochę prawdy. Łatwiej jest umrzeć, widząc, że dookoła inni też umierają.
  • Postać: Quoyle do Nutbeema o Jacku Buggit.
  • Źródło: rozdział 27, Pokój redakcyjny

• (...) bankierzy powinni być geniuszami, a wcale tak nie jest. To największe matoły na świecie.
  • Postać: Agnis Hamm
  • Źródło: rozdział 10, Podróż morska Nutbeema

• Czy miłość przypomina torbę różnych cukierków, którą podaje się z rąk do rąk, z której można się poczęstować więcej niż tylko raz? Niektóre mogą szczypać w język, inne wydzielają mocne zapachy. Niektóre mają nadzienie gorzkie jak żółć, inne zawierają miód zmieszany z trucizną, jeszcze inne dają się szybko połknąć. A wśród powszechnie znanych miętusów i dropsów można znaleźć prawdziwe okazy: jeden może zawierać w swoim wnętrzu śmiertelne igły, inny spokojne i łagodne przyjemności.
  • Źródło: rozdział 38, Sen właściciela psiego zaprzęgu
  • Zobacz też: cukierek

• (...) jak się czegoś boimy, to często złościmy się na to.
  • Postać: Diddy Shovel
  • Źródło: rozdział 9, Węzeł cumowniczy

• Każdy jest durniem w jakiejś sprawie.
  • Źródło: rozdział 5, Chwyt stoperowy
  • Zobacz też: dureń

• (...) każdy, kto żyje, potrafi chwycić się jakiejś możliwości.
  • Źródło: rozdział 18, Pasztet z homara

• Kiedyś, wiesz, kiedy ktoś zrobił nową matę, dziewczęta, młode dziewczęta, brały kota i sadzały go na niej, a potem zawijały ją i podnosiły kota. Zawsze znalazł się jakiś kot, Nowofundlandczycy lubią koty. Potem rozwijały matę i obserwowały kota: ta, do której podszedł, była kolejną kandydatką do zamążpójścia. Szczera prawda, zawsze się sprawdzało.
  • Źródło: rozdział 22, Jak pies z kotem
  • Postać: Mavis Bangs

• Masz okazję zacząć wszystko od nowa. Nowe miejsce, nowi ludzie, nowe widoki. Czyste konto. Zaczynając od początku, możesz być, kim zechcesz.
  • Postać: Agnis Hamm
  • Źródło: rozdział 3, Węzeł zaciskowy

• Nigdy nikomu nie mów, że przynosi sztorm. To najgorsze, co możesz powiedzieć.
  • Postać: Agnis Hamm
  • Źródło: rozdział 38, Sen właściciela psiego zaprzęgu

• Pogodzę się z tym. W tym jestem dobra. W przyjmowaniu ciosów.
  • Postać: Agnis Hamm
  • Źródło: rozdział 38, Sen właściciela psiego zaprzęgu

• Przychodzą takie dni, kiedy po prostu nie opłaca się wstawać.
  • Postać: Quoyle
  • Źródło: rozdział 27, Pokój redakcyjny

• Przecież wszystko umiera (…). Życie niesie z sobą stratę i smutek.
  • Postać: Wavey
  • Źródło: rozdział 39, Lśniące kołpaki

• Stawiamy czoło paskudnym rzeczom, ponieważ nie możemy przejść obok nich obojętnie albo zapomnieć. Im szybciej się z nimi uporasz, tym szybciej powiesz sobie: „Tak, stało się, ale nic na to nie mogę poradzić”, tym szybciej zaczniesz żyć własnym życiem. Tak więc musisz się z tym uporać. Jeśli musimy się z czymś uporać, to robimy to tak czy inaczej. Nawet z tymi najgorszymi rzeczami.
  • Postać: Agnis Hamm
  • Źródło: rozdział 8, Węzeł poślizgowy

• Tak jakbyś czuł, że to wszystko, na co zasługujesz. I im jest gorzej, tym prawdziwsze ci się to wydaje, że musiało ci się to przydarzyć albo wszystko byłoby zupełnie inaczej. Rozumiesz, co mam na myśli?
  • Postać: Wavey do Quoyla
  • Źródło: rozdział 37, Kotwiczne kamienie

• (...) w niedoli skorzy jesteśmy do płaczu. Psy, jelenie, ptaki cierpią w ciszy, nie roniąc łez. Cierpienie zwierząt jest nieme. Ten płacz to pewnie taki sposób na przetrwanie.
  • Postać: Agnis Hamm
  • Źródło: rozdział 3, Węzeł zaciskowy

• Widzicie, człowiek dochodzi do takiego punktu, w którym po prostu musi iść naprzód.
  • Postać: Nutbeem
  • Źródło: rozdział 10, Podróż morska Nutbeema

• Wiedziałem też, że jestem stworzony do wielkich rzeczy. Ale jak zacząć? Jak wyrwać się, żeby zacząć?
  • Postać: Nolan Quoyle, tzw. Sztormowy Quoyle
  • Źródło: rozdział 36, Kaftan bezpieczeństwa

• Woda może być starsza od światła, diamenty mogą pękać w gorącej koziej krwi, lodowe góry mogą strzelać zimnym ogniem, na środku oceanu mogą wyrosnąć lasy, kraba może pochwycić cień dłoni, a wiatr można schwytać w węzły na kawałku sznurka. Może się też okazać, że miłość przychodzi czasem bez bólu i cierpienia.
  • Źródło: rozdział 39, Lśniące kołpaki
  • Zobacz też: ból, cierpienie, światło, woda

• (...) wszystko, co się liczy, dotyczy miłości. Ona jest motorem życia.
  • Postać: Partridge
  • Źródło: rozdział 1, Quoyle

• Zgadzam się z tobą, że ona jest inna; można powiedzieć, że czasem trochę dziwna, ale wiesz, wszyscy jesteśmy inni, chociaż lubimy udawać, że tak nie jest. Wewnątrz jesteśmy dziwni. Uczymy się maskować swoją inność, w miarę jak dorastamy.
  • Postać: Agnis Hamm
  • Źródło: rozdział 15, Pracownia tapicerska

• Złączyła dłonie, pokazując mu, że każdy, kto żyje, potrafi chwycić się jakiejś możliwości.
  • Postać: Wavey Prowse
  • Źródło: rozdział 18, Pasztet z homara

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!

• O niczym nie decydujemy, robimy, co nam każą i kiedy nam każą. Żyjemy według zasad określanych gdzie indziej przez sukinsynów, którzy nie mają pojęcia o miejscu, w którym żyjemy.
  • Postać: Jack Buggit
  • Źródło: rozdział 36, Kaftan bezpieczeństwa