Katarzyna
imię żeńskie
Katarzyna – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się z przymiotnika katharos słowa oznaczającego „czysty”, „bez skazy”.
- Jak się Katarzyna głosi, tak się Nowy Rok nosi.
- Źródło: przysłowie
- Zobacz też: Nowy Rok
- Kasia zda się piękniejszą nad Anusią zasię;
Tamta nad tę, a ta nad tamtą wdzięczniejsza.
W rozmowie ja nie wiem, która przyjemniejsza,
To jedno wiem, że obie bez miary miłuję.
Jak to może być – nie wiem, ale miłość czuję.- Autor: Mikołaj Sęp-Szarzyński
- Katarzyną trudno jest być, że tak powiem,
Szekspir imię to obciążył bowiem
Jak ołowiem.
Że nieznośna,
Że złośliwa,
Że pyskata –
I co gorsze, przełożono to na wszystkie mowy
świata.
Teraz wszystkie Katarzyny w czoła pocie
Pragną dowieść, że odwrotne jest w istocie.- Autor: Ludwik Jerzy Kern
- Zobacz też: William Shakespeare
- Katarzyny dzień jaki, cały grudzień będzie taki.
- Źródło: przysłowie
- Kiedy ma się kochać Kasię i gdy Kasia kochać da się -
życie tak jak nigdy przedtem urok ma.
Ani przeszkód już na trasie, ani złych doniesień w prasie -
gdy się Kasia, gdy się Kasia kochać da.
Kiedy ma się kochać Kasię i gdy Kasia kochać da się -
stoisz sobie zapatrzony w siną dal.
Choć zniknęli tam kochasie,
ty nie znikniesz, bo masz Kasię -
Żeś ją wybrał, nigdy ci nie będzie żal!- Źródło: piosenka z filmu Pieczone gołąbki w reżyserii Tadeusza Chmielewskiego
- K – jak: kocham cię,
A – aniele mój,
S – jak: sny ci moje wszystkie dam,
I – Ideale mój,
U – usta po to masz,
żebym, aż mi zabraknie tchu,
ciągle je całować mógł.- Autor: Wacław Bojarski, Piosenka o Kasi
- O świętej Katarzynie pomyśl o pierzynie.
- Źródło: przysłowie
- Pewien Tatar
Miał katar
A Katarzyna
Żona Tatarzyna,
Miała z nim małego syna.
Tatar – tata
Obowiązki spełniał kata.
Bał się kat zakatarzony
Katarzyny – kata żony.- Autor: Janusz Minkiewicz, Satyra na stosunki panujące wśród katów narodowości tatarskiej
- Spotkał katar Katarzynę –
A – psik!
Katarzyna pod pierzynę –
A – psik!- Autor: Jan Brzechwa, Katar
- Zobacz też: katar
- Z Dobrzyńskiej ziemi ród swój starożytny wiedli.
A choć od lat czterystu na Litwie osiedli,
Zachowali mazurską mowę i zwyczaje.
Jeśli który z nich dziecku imię na chrzcie daje,
Zawsze zwykł za patrona brać Koronijasza:
Świętego Bartłomieja albo Matyjasza.
Tak syn Macieja zawżdy zwał się Bartłomiejem,
A znowu Bartłomieja syn zwał się Maciejem;
Kobiety wszystkie chrzono Kachny lub Maryny.
By rozeznać się wpośród takiej mieszaniny,
Brali różne przydomki od jakiej zalety
Lub wady, tak mężczyźni jako i kobiety.- Autor: Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz, Księga VI
Zobacz też: