Katarzyna

imię żeńskie

Katarzynaimię żeńskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się z przymiotnika katharos słowa oznaczającego „czysty”, „bez skazy”.

  • Jak się Katarzyna głosi, tak się Nowy Rok nosi.
    • Źródło: przysłowie
    • Zobacz też: Nowy Rok
  • Kasia zda się piękniejszą nad Anusią zasię;
    Tamta nad tę, a ta nad tamtą wdzięczniejsza.
    W rozmowie ja nie wiem, która przyjemniejsza,
    To jedno wiem, że obie bez miary miłuję.
    Jak to może być – nie wiem, ale miłość czuję.
  • Katarzyną trudno jest być, że tak powiem,
    Szekspir imię to obciążył bowiem
    Jak ołowiem.
    Że nieznośna,
    Że złośliwa,
    Że pyskata –
    I co gorsze, przełożono to na wszystkie mowy
    świata.
    Teraz wszystkie Katarzyny w czoła pocie
    Pragną dowieść, że odwrotne jest w istocie.
  • Katarzyny dzień jaki, cały grudzień będzie taki.
    • Źródło: przysłowie
  • Kiedy ma się kochać Kasię i gdy Kasia kochać da się -
    życie tak jak nigdy przedtem urok ma.
    Ani przeszkód już na trasie, ani złych doniesień w prasie -
    gdy się Kasia, gdy się Kasia kochać da.
    Kiedy ma się kochać Kasię i gdy Kasia kochać da się -
    stoisz sobie zapatrzony w siną dal.
    Choć zniknęli tam kochasie,
    ty nie znikniesz, bo masz Kasię -
    Żeś ją wybrał, nigdy ci nie będzie żal!
  • K – jak: kocham cię,
    A – aniele mój,
    S – jak: sny ci moje wszystkie dam,
    I – Ideale mój,
    U – usta po to masz,
    żebym, aż mi zabraknie tchu,
    ciągle je całować mógł.
  • O świętej Katarzynie pomyśl o pierzynie.
    • Źródło: przysłowie
  • Pewien Tatar
    Miał katar
    A Katarzyna
    Żona Tatarzyna,
    Miała z nim małego syna.
    Tatar – tata
    Obowiązki spełniał kata.
    Bał się kat zakatarzony
    Katarzyny – kata żony.
    • Autor: Janusz Minkiewicz, Satyra na stosunki panujące wśród katów narodowości tatarskiej
  • Spotkał katar Katarzynę –
    A – psik!
    Katarzyna pod pierzynę –
    A – psik!
  • Z Dobrzyńskiej ziemi ród swój starożytny wiedli.
    A choć od lat czterystu na Litwie osiedli,
    Zachowali mazurską mowę i zwyczaje.
    Jeśli który z nich dziecku imię na chrzcie daje,
    Zawsze zwykł za patrona brać Koronijasza:
    Świętego Bartłomieja albo Matyjasza.
    Tak syn Macieja zawżdy zwał się Bartłomiejem,
    A znowu Bartłomieja syn zwał się Maciejem;
    Kobiety wszystkie chrzono Kachny lub Maryny.
    By rozeznać się wpośród takiej mieszaniny,
    Brali różne przydomki od jakiej zalety
    Lub wady, tak mężczyźni jako i kobiety.

Zobacz też: