Jan Kreczmar

Jan Kreczmar (1908–1972) – polski aktor, reżyser i pedagog. Mąż Justyny, brat Jerzego.

• Ciągła introspekcja, a jednocześnie – prowokowanie przez różne sytuacje spontanicznego wyjawiania się czegoś z człowieka, nawet bez świadomości. Aktor przy opracowywaniu każdej swojej roli musi dokonać bolesnego trudu. Jeżeli tego nie uczyni, to albo się powtórzy, albo jeszcze gorzej – stacza się w jakąś manierę. (…) Nasza praca w ogóle to odkrywanie tajemnic drzemiących w człowieku.
  • Źródło: „Argumenty”, 6 sierpnia 1972
  • Zobacz też: introspekcja

Jan Kreczmar (po prawej) nagrywa wraz z Aleksandrem Zelwerowiczem audycję dla Polskiego Radia

• Pierwszym prawem i obowiązkiem człowieka jest walka ze śmiercią. Swoją – i swoich bliźnich.
  • Źródło: „Teatr” 1961, nr 19

O Janie Kreczmarze

• Kreczmar osiąga swoim warsztatem potoczność dialogu (…). Prawdziwie wybitna kreacja aktorska to niemal zawsze postać sceniczna, która da się zinterpretować jako tekst. Perfekcyjna technika podporządkowana jasnemu przesłaniu.
  • Autor: Krystyna Duniec, „Dialog” 2001, nr 8

• Kreczmar rozwijał kunszt aktorski nie dzięki cierpieniu, ale wbrew cierpieniu, w walce z cierpieniem. Na tym – jak myślę – polega prawdziwa niezwykłość tej sztuki. I jeszcze może w większym stopniu niezwykłość tego człowieka.
  • Autor: Bohdan Korzeniewski, „Tygodnik Kulturalny” 1972, nr 37

• Potępiał u aktorów 'robioną' naturalność, która z niechlujstwa dykcji i nielogicznych akcentów czyni rzekomą cnotę. Potępiał amatorszczyznę kompromitującą jego zawód, a jednocześnie z ogromnym zaciekawieniem odnosił się do wszelkich prób użycia w filmie niezawodowych wykonawców.
  • Autor: Krzysztof Zanussi, „Film” 1972, nr 39