Jerzy Kreczmar

Jerzy Kreczmar (1902–1985) – polski reżyser, eseista, teatrolog i pedagog.

O Jerzym Kreczmarze

• Kreczmar czuje niechęć do przesadnej ekspresji i ekshibicjonizmu. (…) Kreczmar analizując tekst potrafi – niby motto – dać lakoniczne, lecz pojemne przesłanki i niezawodne drogowskazy.
  • Autor: Stanisław Hebanowski
  • Źródło: Encyklopedia Teatru Polskiego; Stanisław Hebanowski, Gry pozorów i cienie prawdy, w: Jan Kreczmar, Cały świat gra komedię, PIW 1982.

• Nie niszcząc tekstów klasycznych ostentacyjną aktualizacją, Kreczmar umie patrzeć na nie wyostrzonym wzrokiem współczesnego człowieka i powierzać im całe doświadczenie tej współczesności (…) Przedstawienia Kreczmara mogłyby tworzyć kanon polskiego teatru klasycznego, gdyby istniały w teatrze, jak w literaturze wydania zbiorowe.
  • Autor: Zygmunt Greń
  • Źródło: Małgorzata Semil, Elżbieta Wysińska, Słownik współczesnego teatr, WAiF 1980.

• Niewiele pozostawił po sobie wypowiedzi zapisanych. Wszystkie są ważne. Nie publikował niczego lekkomyślnie. W inscenizacjach Kreczmara przejawiły się szczególne właściwości jego umysłu: żelazna logika, niezależność sądu, klarowność, upór, oryginalność spojrzenia. W karierze reżyserskiej Kreczmara są przedstawienia, które mają nieprzemijające znaczenie dla historii teatru w Polsce. Nie o wielu reżyserach można to powiedzieć.
  • Autor: Erwin Axer
  • Źródło: nota o autorze w: Jan Kreczmar, Stare nieprzestarzałe, PIW 1989. Aneks tamże.