Jan

imię męskie pochodzenia grecko-hebrajskiego

Janimię męskie pochodzenia biblijnego. Po hebrajsku oznacza „Bóg (Jahwe) jest łaskaw”.

  • A gdy jesienią w skrzynię zieloną
    Pod czarny krzyżyk Jasia złożono,
    Biedna kalina znać go kochała,
    Bo wszystkie swoje liście rozwiała,
    Żywe korale rzuciła w wodę.
    Z żalu straciła swoją urodę.
  • Było sobie niegdyś w szkole
    Piękne dziecię, zwał się Janek.
    Czuł zawczasu Bożą wolę,
    Ze starymi suszył dzbanek.
  • Bywał Jan u dworu, wie, jako w piecu palą.
    • Źródło: przysłowie
  • Czego się Jaś nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał.
    • Źródło: przysłowie
  • Jaka na Jana od Krzyża pogoda się głosi,
    taką, jak starzy mówią, Nowy Rok przynosi.
    • Źródło: przysłowie
  • Jasio konie poił,
    Kasia wodę brała,
    on sobie zaśpiewał,
    ona zapłakała.
    • Źródło: piosenka ludowa
  • Kto oszczędny,
    Ten krótkie imiona popiera.
    Zajmują bowiem mniej miejsca
    W urzędowych papierach.
    Jan – na przykład,
    Trzy litery zupełnie mu wystarczają,
    Jakie to korzyści w skali całego kraju!
  • Kusy Janek, podkasanek, poszedł w las z toporkiem,
    Siekierką się opasywał, podpierał się workiem.
    • Źródło: popularne
  • Od Cypriana aż do Jana gdy pogoda zakichana,
    to od Jana do Jerzego ciągle jeszcze nic nowego,
    a gdy Jerzy się rozśmieje, to za kilka dni znów leje.
    • Źródło: przysłowie