Teofil Lenartowicz

polski etnograf, rzeźbiarz, konspirator i poeta romantyczny

Teofil Aleksander Lenartowicz (1822–1893) – polski etnograf, rzeźbiarz i poeta romantyczny.

  • Aniołowie przylecieli
    W porankową cichą porę:
    Złote jabłka otrząsnęli
    Złote liście, złotą korę.
    • Źródło: Złoty kubek
Teofil Lenartowicz
  • Dziwne to miasto ta włoska Werona
    I ta fantazja ludu równowzora
    O pięknej Julii brzmi tu każda strofa
    Jakby to było nie dawniej jak wczora
    • Źródło: Werona
  • Gdyby życie było jedną chwilą, byłoby tragedią, ale rozwleczone na akty jest tragikomedią.
  • Jakże błogo, jak szczęśliwie
    Po majowej biegać łące,
    Pod zielonych wierzb warkocze;
    Piękną Różę kochać tkliwie,
    Patrzeć w oczy jej palące
    I wciąż słuchać, jak szczebiocze.
    • Źródło: Jabłka i wiśnie
  • Kiedy kulka grzmotnie,
    Kto westchnie za ciebie?
    Nad grobem samotnie,
    Konik nóżką grzebie.
    Oczy jakby łzawe,
    W dół spuszczona głowa,
    Istne serce prawe,
    Tylko brak mu słowa
    I tylko od bólu
    Rży w dalekim polu.
    • Źródło: Koń przyjaciel
  • Ludzie chcąc być zanadto sprawiedliwymi, przechodzą sprawiedliwość, a przeszedłszy, muszą być niesprawiedliwymi; równowaga w sądach zda się być umysłom naszym niedostępną równie jak doskonałość.
  • Och, kraj nasz tak błogi,
    Że widząc te niwy,
    Choć człowiek ubogi,
    A jednak szczęśliwy
    • Źródło: Czego nam potrzeba
  • Płyńcie! płyńcie, łzy tęschnoty,
    Nieutulne łzy tułacze,
    Może jeśli dzień przepłaczę,
    Noc przyniesie mi sen złoty.
    • Źródło: Dumka wygnańca
  • Po szerokim polu modra Wisła płynie,
    pochylone chaty drzemią na dolinie.
    • Jak to na Mazowszu, opublikowany w Szkółce dla Dzieci nr 1 z 1850 roku
    • Zobacz też: Mazowsze, Wisła
  • Rosła kalina z liściem szerokiem,
    Nad modrym w gaju rosła potokiem,
    Dobry deszcz piła, rosę zbierała,
    W majowym słońcu liście kapała.
    • Źródło: Kalina
  • Pan Bóg spojrzy, pieśń się rodzi.
  • Śpiewać dla was, rzecz nie lada.
    Kto jedwabne słówka składa,
    Kto nie dzieli z wami doli,
    Nie zaśpiewa sercu k'woli.
    • Źródło: Przygrywka do piosnek wiejskich, z tomu Piosenki wiejskie dla ochronek, Poznań 1862
    • Zobacz też: serce, słowo, śpiewać
  • W mojej Polsce wieczna zima,
    Tam posągów, łuków nie ma,
    Lecz jest miłość bratnich dusz (...).
    • Źródło: Co we Włoszech, a co w Polsce
Juliusz Kossak, Wierny towarzysz, 1871
  • Żeby narysować olbrzymią górę, należy być z daleka od niej i jak najniżej się pomieścić.
Wikisource