Igor Ostachowicz

polski polityk i pisarz

Igor Ostachowicz (ur. 1968) – polski urzędnik państwowy, pisarz. W latach 2007–2014 podsekretarz i sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

  • Człowiek po śmierci potrzebuje trochę ciepła, zainteresowania, szczególnie po tragicznej śmierci. No a jak cała rodzina, od mamy po najdalszych kuzynów w piachu, wszyscy znajomi w piachu, cóż, nie da się tak leżeć (…) wstajesz, otrzepujesz się z ziemi i idziesz się rozejrzeć. Polacy są napasieni zniczami, kwiatami, modlitwami, wspominkami. Jeśli nawet komuś mało, bo go coś dręczy, to i tak chce uciekać z cmentarza jak najdalej od tych wszystkich apeli poległych, uroczystych mszy, przemówień, akademii, salw armatnich…
    • Opis: fragment Noc żywych Żydów.
    • Źródło: culture.pl, 6 października 2014.
  • Polska to jedno wielkie cmentarzysko.
    • Opis: fragment Noc żywych Żydów.
    • Źródło: culture.pl, 6 października 2014.
  • Te wszystkie jęki i krzyki, te łzy i krew, jedni odeszli, inni się błąkają, tu każdy atom jest zbrukany złem. Jeśli świat jest pełen rudy zła, to tu u nas została wytopiona w piecu. Wielka produkcja najczystszego zła w piecach, w których ludzie palą ludźmi.
    • Opis: fragment Noc żywych Żydów.
    • Źródło: culture.pl, 6 października 2014.
  • Warszawa nie jest ładnym miastem, ale kocha się tu życie w najczystszej jego postaci.
    • Opis: fragment Noc żywych Żydów.
    • Źródło: culture.pl, 6 października 2014.
  • Współcześni ludzie dużo więcej wiedzą o kinie niż o życiu. Nawet małe dzieci są w stanie w połowie filmu przewidzieć, jak się skończy, a nie potrafią przewidzieć najprostszych skutków swoich działań. (…) łatwiej się komunikować, odwołując się do schematów filmowych niż do doświadczeń życiowych.

O Igorze Ostachowiczu

edytuj
  • Donald Tusk jest kimś w rodzaju aktora, a Igor Ostachowicz reżysera. Na 100 dni rządu przygotowywałam wywiad z premierem, który ukazał się po „Wiadomościach”. (…) Było jednak widać, że liczy się tylko Ostachowicz, a reszta to statyści.
  • Igor Ostachowicz nikogo nie zostawia obojętnym. Ma wrogów i przyjaciół, nic pośrodku. Chociaż ściśle rzecz biorąc, podział wygląda jeszcze inaczej: na górze jego hierarchii jest Tusk, dla którego pracuje, dużo dalej są podwładni i są wrogowie. I niewiele pośrodku.
  • Jest skuteczny, ale nie jest geniuszem. Opanował jedną sztukę – rozgrywania Jarosława Kaczyńskiego. Stworzył jego portret psychologiczny, wiedział, gdzie uderzyć, żeby zabolało. Wciskał guzik i miał pożądaną reakcję.
  • To główny mózg w sprawach wyborczych. Mówiono, że ma taką zaletę, że myśli obrazkami, ale nie może wygenerować Polakom przekazów związanych z nadzieją. Nie ma na to pomysłu. I te obrazki funkcjonują.
  • To on opracował metody wyjścia cało ze wszystkich kolejnych politycznych kłopotów premiera – od tak incydentalnych jak powieszenie się jednego ze sprawców porwania Krzysztofa Olewnika (za co wyleciał z rządu minister sprawiedliwości) po największe skandale, takie jak afera hazardowa (gdy doradził dymisję połowy rządu z szefem MSWiA Grzegorzem Schetyną na czele) oraz afera taśmowa (gdy z kolei polecił wstrzymanie się z dymisjami).
  • Uważam, że był jednym z tych, który demoralizował Tuska. Uczył go jak się ma pokazać, kiedy ma się schować, jak rozgrywać konflikt z PiS-em, żeby reprodukować władzę Platformy. To nie są żadne kompetencje, tylko psucie dyskursu politycznego.
  • Wysoka pensja za dojście do premiera Tuska już na nowym stanowisku.