Giaur

Giaur – powieść poetycka autorstwa George'a Byrona, opublikowana po raz pierwszy w 1813 roku. Tłum. Adam Mickiewicz.

Walka giaura i baszy, Eugène Delacroix (1827)

• A twarde serce gdy miłość skaleczy. Tej rany nigdy już czas nie uleczy.

• Bo choć dla czasu staje się nicością, ona jest dla mnie całą wiecznością.

• Dosyć jest wiedzieć — że nikt nie zagrzebie
  Ducha swobody — chyba on sam siebie —
  Bo własne tylko upodlenie ducha
  Ugina wolnych szyję do łańcucha.
  • Źródło: wyd. Księgarni i Drukarni Polskiej, Paryż 1838, s. 8
  • Zobacz też: wolność

• Kochałem – miłość często drogę znajdzie
  Tam nawet kędy głodny zwierz nie zajdzie,
  A miłość taka śmiała na przygody,
  Czyliżby miała zostać bez nagrody?
  • Źródło: wyd. Księgarni i Drukarni Polskiej, Paryż 1838, s. 54
  • Zobacz też: miłość

• Leilo! byłaś myśli moich treścią,
  Moją rozkoszą i moją boleścią;
  Tyś była cnotą, ty zbrodniami memi,
  Nadzieją w niebie — i wszystkiém na ziemi! Tak piękna jak ty nie była stworzona; A jeśli jest gdzie, już nie dla mnie ona.

• Lepiej raz przepaść w zaburzone fale,
  Niźli żyć gnijąc po trochu na skale.

• (...) temu co ucieka
  Jest obrzydliwą źrenica człowieka.
  • Źródło: wyd. Księgarni i Drukarni Polskiej, Paryż 1838, s. 12

• Walka o wolność, gdy raz się zaczyna,
  Z ojca krwią spada dziedzictwem na syna,
  Sto razy wrogów zachwiana potęgą,
  Skończy zwycięstwem.
  • Źródło: wyd. Księgarni i Drukarni Polskiej, Paryż 1838, s. 7
  • Zobacz też: walka

• Zaiste miłość jest świętym pożarem,
  Iskrą zatloną w ogniach nieśmiertelnych;
  Aniołów dobrem, Wszechmocnego darem,
  Balsamem rajskim dla serc skazitelnych.
  Pobożność duszę w niebiosa porywa,
  Ale z miłością niebo w duszę wpływa;
  Uczucie, które bóstwem zapalamy,
  Która wytrawia wszystkie myśli plamy.
  Jest to promyczek wszechtwórczego słońca,
  Korona, duszę w około wieńcząca.
  • Źródło: wyd. Księgarni i Drukarni Polskiej, Paryż 1838, s. 58