Wikicytaty

Einsatzgruppen

Einsatzgruppen (Grupy Operacyjne) – grupy operacyjne niemieckiej Sicherheitspolizei – policji bezpieczeństwa (Sipo) i Sicherheitsdienst – służby bezpieczeństwa (SD) działające w czasie II wojny światowej, a organizowane przez Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy RSHA.

  • 1) Żydzi jak najszybciej do miast, 2) Żydzi z Rzeszy do Polski, 3) pozostałe 30 000 Cyganów też do Polski, 4) systematyczne wysyłki Żydów z niemieckich terenów pociągami towarowymi.
    • Autor: Reinhard Heydrich
    • Opis: zbiorcze zarządzenie, 1940.
    • Źródło: J. Böhler, K. M. Mallmann, J. Matthäus, Einsatzgruppen w Polsce, tłum. E. Ziegler-Brodnicka, Bellona, Warszawa 2009, ISBN 9788311115880, s. 67.
Egzekucja Polaków przez Einsatzkommando w Lesznie, październik 1939
  • 4) Dowódcy podkomand i posterunków mają na wszelki wypadek zatroszczyć się o szybkie spacyfikowanie terenu. Każdy opór musi zostać złamany najbrutalniejszymi środkami. Ponadto należy zadbać, aby broń itp. zostały zdane.
    5) Polaków, którzy szczuli na Niemców i z biegiem czasu powrócili, należy – jak mówiłem – natychmiast aresztować.
    • Autor: Reinhard Heydrich
    • Opis: rozkaz nr 1, 14 września 1939.
    • Źródło: J. Böhler, K. M. Mallmann, J. Matthäus, Einsatzgruppen w Polsce, tłum. E. Ziegler-Brodnicka, Bellona, Warszawa 2009, ISBN 9788311115880, s. 148.
  • Dla obserwatora z zewnątrz powinno to wyglądać, że sama miejscowa ludność zareagowała w sposób naturalny przeciwko dziesiątkom lat opresji dokonywanej przez Żydów oraz przeciwko terrorowi stworzonemu ostatnio przez komunistów.
    • Autor: Reinhard Heydrich
    • Opis: dyrektywa o działaniu Einsatzgruppen.
    • Źródło: Andrzej M. Salski, Einsatzgruppen – policyjne oddziały morderców, „Nasza Polska” nr 23(294) 6 czerwca 2001.
  • Grupy operacyjne policji mają do przeprowadzenia na polecenie i według wskazań Fuhrera pewne etniczno-polityczne zadania na terenach okupowanych. Szczegółowe wykonanie tych zadań ma zostać pozostawione miejscowym komendantom policyjnych grup operacyjnych i jest poza odpowiedzialnością naczelnych dowódców.
    • Autor: Walther von Brauchitsch
    • Opis: rozporządzenie Brauchitscha dla naczelnych dowódców i wojskowych zarządców, 21 września 1940.
    • Źródło: J. Böhler, K. M. Mallmann, J. Matthäus, Einsatzgruppen w Polsce, op. cit., s. 66.
  • Kościół katolicki w Poznaniu systematycznie budował polski szowinizm. Wszyscy przedstawiciele katolickiego życia politycznego uciekli. Właśnie katolickie związki i stowarzyszenia odgrywały w życiu politycznym bardzo istotną rolę; one w znacznym stopniu sterują antyniemiecką nagonką. Podejmuje się kontakt z kręgami niemieckich ewangelików. Zabezpieczono szereg dużych muzeów i bibliotek, które wydają się kompletne, natomiast z Muzeum Wojska zostały zabrane najbardziej wartościowe przedmioty. Podejmuje się kontakt z Deutsche Vereinigung i Jungdeutsche Partei; szef regionu poznańskiego Jungdeutsche Partei, obszarnik Ulrich, zorganizował „służbę bezpieczeństwa”, z którą upolował ok. 60 polskich powstańców.
    • Opis: szef policji bezpieczeństwa/referat specjalny Operacji Tannenberg, 15 września 1939, raport dzienny za okres od 15 września godz. 8 do 15 września godz. 20 (fragment).
    • Źródło: J. Böhler, K. M. Mallmann, J. Matthäus, Einsatzgruppen w Polsce, op. cit., s. 149.
  • Ludobójczą „Akcję inteligencja” zaplanowała i przygotowała niemiecka policja i służba bezpieczeństwa. Legenda o „krwawej niedzieli bydgoskiej” posłużyła do wzmocnienia przekonania opinii publicznej, że „polską zarazę” należy zniszczyć. Była argumentem uzasadniającym „zlikwidowanie polskich inteligentów w odwet za morderstwa w Bydgoszczy”. Szermował nim m.in. SS-Hauptsturmführer Friedrich Horst Schlegel pełniący funkcję osobistego referenta wyższego dowódcy SS i policji w Prusach Wschodnich, który wiedział, że w obozie w Działdowie przeprowadza się masowe egzekucje na Polakach internowanych przez operacyjne grupy policji bezpieczeństwa (Einsatzgruppen der Sicherheitspolizei und des SD).
  • Morderstw dokonywały przede wszystkim grupy operacyjne policji bezpieczeństwa (Einsatzgruppen der Sipo), które wkroczyły do Polski tuż za jednostkami Wehrmachtu. Tutaj przyłączyły się do nich oddziały Selbstschutzu, składające się z miejscowych Niemców, kierowane przez oficerów SS przybyłych z Rzeszy. W ramach „politycznego oczyszczania terenu” Niemcy zamordowali około 50 tys. osób. Przeprowadzona w kwietniu i maju 1940 r. masowa deportacja do obozów koncentracyjnych objęła ponad 20 tys. Polaków.
  • Od tej chwili zaczęły się z miejsca aresztowania i egzekucje polskiej inteligencji w rejonie Gdańsk/Prusy Zachodnie. W rejonie operacyjnym EK Gotenhafen [Gdynia], do którego należałem, odbyły się teraz pod kierunkiem dyrektora kryminalnego Classa duże egzekucje. (…) Z cytowanego obozu wyselekcjonowano najpierw tych, którzy mieli być rozstrzelani, i odtransportowano do więzienia w Wejherowie. W wejherowskim więzieniu zawsze zbierano i przejściowo umieszczano przedstawicieli polskiej inteligencji z rożnych powiatów.
    • Opis: przesłuchanie Max-Franza Jankego, w 1939 radca kryminalny Einsatzkommando Gdynia; 10 lipca 1969.
    • Źródło: J. Böhler, K. M. Mallmann, J. Matthäus, Einsatzgruppen w Polsce, op. cit., s. 177.
  • Oto cel: Polak pozostanie wiecznym robotnikiem sezonowym i migracyjnym, jego stale miejsce zamieszkania musi być w okolicy Krakowa.
    • Autor: Reinhard Heydrich
    • Opis: na wspólnym posiedzenie szefów urzędów i dowódców grup operacyjnych o Polakach, 21 września 1940.
    • Źródło: J. Böhler, K. M. Mallmann, J. Matthäus, Einsatzgruppen w Polsce, op. cit., s. 68.
    • Zobacz też: Polacy
  • (Polskiego) politycznego kierownictwa jest najwyżej jeszcze 3%. Również te 3% muszą zostać unieszkodliwione i pójdą do niemieckich kacetów. Niech grupy operacyjne sporządzą listy, na których znajdą się znaczący przywódcy, oprócz tego listy warstwy średniej: nauczycieli, duchownych, arystokracji, legionistów, powracających oficerów itd.
    • Autor: Reinhard Heydrich
    • Opis: na wspólnym posiedzenie szefów urzędów i dowódców grup operacyjnych o Polakach, 21 września 1940.
    • Źródło: J. Böhler, K. M. Mallmann, J. Matthäus, Einsatzgruppen w Polsce, op. cit., s. 67.
  • Proszę o spowodowanie rozstrzelania na mocy sądu doraźnego na tutejszym rynku przestępców Tomaszewskiego i Stachowiaka, ponieważ w Środzie konieczny jest znowu odstraszający przykład.
    • Opis: raport dzienny „Podkomando Środa” do Einsatzkommando 1/VI, 9 października 1939, (fragmenty).
    • Źródło: J. Böhler, K. M. Mallmann, J. Matthäus, Einsatzgruppen w Polsce, op. cit., s. 176.
  • Przekazanie Naczelnemu Dowództwu Wojsk Lądowych przez Wilhelma Canarisa informacji o Operacji Tannenberg, którą otrzymał 8 września podczas spotkania z Reinhardem Heydrichem. Heydrich poinformował jednocześnie Canarisa, że podstawowym zadaniem Einsatzgruppen jest „unieszkodliwienie w miarę możliwości warstwy przewodniej (die führende Bevölkeningsschicht) w Polsce”.
    • Autor: Alexander B. Rossino, Hitler uderza na Polskę, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2009, ISBN 9788306032062, s. 126.
  • Przybywam od Reichsfuhrera SS. Zarządził on, żeby polską inteligencję sprzątnąć!
    • Autor: Rudolf Tröger
    • Opis: na naradzie „komandofuhrerów” i ich zastępców, w połowie października 1939.
    • Źródło: J. Böhler, K. M. Mallmann, J. Matthäus, Einsatzgruppen w Polsce, op. cit., s. 177.
  • Z osadzonych w Wejherowie rozstrzelano pod koniec października 1939 r. jednego dnia 350 do 370 osób. Wśród zastrzelonych było 27 polskich katolickich duchownych, których w poprzednich dniach zwieziono z różnych powiatów byłej rejencji Danzig. Kiedy indziej, jak sobie przypominam, zastrzelono ok. 80 do 90 osób – ja pamiętam 82 – chorych wenerycznie kobiet i mężczyzn ze szpitala zakaźnego w Babim Dole w Gdyni. Ta egzekucja, o ile mi wiadomo, odbyła się w listopadzie 1939. O ile wiem, osoby te zostały zastrzelone, ponieważ w tamtym budynku marynarka chciała urządzić torpedownię. O ile mi wiadomo, Class zarządził tę egzekucję, ponieważ marynarka życzyła sobie opróżnienia budynku.
    • Opis: przesłuchanie Maxa-Franza Janke, w 1939 był radcą kryminalnym Einsatzkommando Gdynia; 10 lipca 1969.
    • Źródło: J. Böhler, K.M. Mallmann, J. Matthäus, Einsatzgruppen w Polsce, op. cit., s. 177.

Zobacz też:

Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Einsatzgruppen&oldid=562474”