Brama

główne wejście do budynku lub na ogrodzony teren, umożliwiające przejazd

Brama – otwór, często zamykany, umieszczony w ogrodzeniu, murze, budynku, służący do przejazdu.

Brama
  • Człowiek genialny nie myli się; jego pomyłki są zamierzone, są bramą prowadzącą do odkryć.
  • Niedziela winna być wielką bramą, przez którą na teren powszednich dni tygodnia wchodzi życie wieczne i siła do pracy.
  • Przyjechawszy do Mindu, gdy obaczył brany barzo ogromne i kosztownie pobudowane, a same miasteczko maluczkie, rzekł do mieszczan: „Panowie mindyjanie, zamknijcie te brany, aby wasze miasto przez nie nie uciekło”.
    Dobrze mówią: Wedle stawu ma być grobla.
    • Autor: Bieniasz Budny, Wedle stawu grobla, w: Krótkich a węzłowatych powieści, które po grecku zową apoftegmata, księgi IV, przed rokiem 1614.
    • Komentarz: Mind „Minden, miasto w Westfalii”, brany „bramy”.
    • Źródło: Dawna facecja polska (XVI–XVIII w.), oprac. Julian Krzyżanowski i Kazimiera Żukowska-Billip, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1960, s. 141.
  • Śmierć jest bramą do dalszego świata – lepszego świata.

Zobacz też:

Wikisłownik
Wikisłownik
Zobacz też hasło bramaWikisłowniku