Artur Bartels

Artur Bartels (1818–1885) – polski poeta, pieśniarz, komediopisarz i satyryk. Publikował też artykuły o tematyce myśliwskiej.

• Bo jak zniknie nam kiedyś ten świat z oczu stary,
  Jak rozmnoży się ludność i napcha się wszędzie,
  Będzie massa ludności, ale serc mniej będzie!
  I w tym napływie ludzi, wyobrażeń nowych,
  My sami zapomnimy o starych a zdrowych,
  Zasadach...
  • Źródło: Skutki cywilizacyi w: Piosnki i satyry, wyd. K. Bartoszewicz, Kraków 1888, s. 80.

Artur Bartels

• Niedowiarki, czcze umysły,
  Pletą nam rozprawy,
  Że na tamtym brzegu Wisły
  Niema już Warszawy. (...)
  Ale byłem sam, widziałem.
  Choć tęskniejsza, łzawa,
  Choć nie taka jak ją znałem,
  Ale jest Warszawa!
  • Opis: poetyckie dementi pogłosek o całkowitym zniszczeniu Warszawy w powstaniu styczniowym, (pisownia oryginalna).
  • Źródło: Warszawa w: Piosnki i satyry, wyd. K. Bartoszewicz, Kraków 1888, s. 127.
  • Zobacz też: Wisła

• Piękną jest wieś, nie przeczę, miłe na wsi życie,
  Ale też i dokucza ludziom należycie!
  Nie wspominam kłopotów, gospodarskich trudów,
  Nie liczę klęsk rozlicznych, nie wspominam nudów
  Siedmiomiesięcznej zimy, śniegów, zawieruchy,
  Ni wiosennych potopów, ni letniej posuchy –
  Wszystko to da się przenieść, jeśli człek nie głupi,
  Lecz od czego się niczem w świecie nie okupi,
  Czego nigdy nie strawi, to owych przeklętych
  Sąsiedzkiej gościnności obowiązków świętych.
  • Źródło: Goście (1875)

• Zjedli mi trzy indyki, gęś i dwa cielęta,
  Dwadzieścia ośm kurcząt i krowa zarżnięta,
  Głowę cukru, funt kawy, trzy funty herbaty,
  Mnóstwo rodzynek, pieprzu, wanilii, cykaty,
  Masła półtora faski, kilka wozów siana,
  Oto jest gościnności jedyna wyprawa.
  • Źródło: Goście (1875)