7 razy dziś

7 razy dziś (oryg. Before I fall) – amerykańska powieść fantastyczna autorstwa Lauren Oliver. Tłumaczenie – Mateusz Borowski.

• Ale kiedy noc się zaczyna, wszystko jest możliwe.
  • Źródło: rozdział 1
  • Zobacz też: noc

• Czasem boję się zasnąć z powodu tego, co za sobą zostawiam.
  • Źródło: rozdział 7
  • Zobacz też: sen

• Dobry przyjaciel nie zdradzi twojego sekretu. Najlepszy przyjaciel dopilnuje, żebyś nie zdradził swojego sekretu.
  • Źródło: rozdział 2
  • Zobacz też: sekret

• Drobiazgi układają się w szczególny wzór mojego życia, sprawiają że jest niepowtarzalne – jak ręcznie tkany dywan, któremu indywidualne piętno nadają drobne skazy w splocie, niewielkie dziurki, uskoki i niedoskonałości, których nie da się podrobić.
  • Źródło: rozdział 6

• (...) jeśli przekroczysz pewną granicę i nic się nie dzieje, to granica traci znaczenie.
  • Źródło: rozdział 4
  • Zobacz też: granica

• (...) kto spędził choć jeden dzień w liceum, wie dobrze, że trzeba trzymać się razem przeciwko rodzicom, nauczycielom i glinom. Tu przebiega jedna z tych niewidzialnych granic między nami a nimi. Po prostu to się rozumie samo przez się, tak jak wiadomo, gdzie usiąść i z kim rozmawiać, i co zjeść w stołówce, choć nie jest jasne, skąd się to wie.
  • Źródło: rozdział 1
  • Zobacz też: liceum

• Może dla ciebie jest jakieś jutro. Może dla ciebie istnieje tysiąc kolejnych dni albo trzy tysiące, albo dziesięć – tyle czasu, że możesz się w nim zanurzyć, taplać do woli, że możesz pozwolić, by przesypywał ci się przez palce jak monety. Tyle czasu, że możesz go marnować. Ale dla niektórych istnieje tylko dziś. I tak naprawdę nigdy nie wiadomo.
  • Źródło: rozdział 5
  • Zobacz też: dziś, jutro

• Nadzieja trzyma przy życiu. Nawet po śmierci jest to jedyna rzecz, która trzyma przy życiu.
  • Źródło: rozdział 3
  • Zobacz też: nadzieja, śmierć, życie

• (...) Niebo akurat wygląda dokładnie tak samo. Pewnie na tym polega cała tajemnica, kiedy próbuje się wrócić do przeszłości. Trzeba spojrzeć w górę.
  • Źródło: rozdział 5
  • Zobacz też: niebo, przeszłość, tajemnica

• Nigdy nie jest za późno na kolejną szansę.
  • Źródło: rozdział 7

• Nigdy nie rozumiałam, dlaczego kondomy pakuje się w te plastikowe opakowania. Wyglądają jak lekarstwa, jak coś, co lekarz przepisuje na alergię albo nieżyt jelit.
  • Źródło: rozdział 1
  • Zobacz też: alergia, jelito, lekarstwo, lekarz, prezerwatywa

• Platon wierzył, iż cały świat – wszystko, co widzimy – to tylko cień na ścianie jaskini. Nie widzimy prawdziwych rzeczy, tych rzucających cienie. I tak się teraz czuję, jakby otaczały mnie cienie, jakbym widziała tylko odbicie rzeczy, a nie ją samą.
  • Źródło: rozdział 2
  • Zobacz też: cień, jaskinia, Platon, świat

• Po to właśnie są najlepsi przyjaciele. Tak właśnie postępują. Pilnują, żebyś nie spadł w przepaść.
  • Źródło: rozdział 4
  • Zobacz też: przepaść, przyjaźń

• Przez większą część czasu – przez dziewięćdziesiąt dziewięć procent czasu – po prostu nie wiesz, jak i dlaczego nitki się ze sobą wiążą, i nie ma w tym niczego złego. Robisz coś dobrego, a zdarza się coś złego. Robisz coś złego, a wydarza się coś dobrego. Nic nie robisz, a wszystko wybucha.
  • Źródło: rozdział 7
  • Zobacz też: czas, nitka

• Tak chyba wyglądają wszystkie pożegnania – przypominają skok w przepaść. Najtrudniej podjąć decyzję, że się to zrobi. Kiedy już się leci, nie można zrobić niczego innego, jak tylko się temu poddać.
  • Źródło: rozdział 6
  • Zobacz też: pożegnanie, skok

• To dziwne, jak wiele można o kimś wiedzieć, nie wiedząc wszystkiego. A wciąż nam się wydaje, że kiedyś nadejdzie dzień, kiedy poznamy całą prawdę.
  • Źródło: rozdział 2
  • Zobacz też: prawda

• (...) uderza mnie, jak dziwni potrafią być ludzie. Widujesz ich każdego dnia – wydaje ci się, że ich znasz – a potem okazuje się, że nie znasz ich wcale.
  • Źródło: rozdział 3
  • Zobacz też: ludzie

• Wydawało mi się, że na tym polega miłość: na poznaniu kogoś tak dobrze, że wydaje się częścią ciebie.
  • Źródło: rozdział 3

• Zabawne: mogłoby się wydawać, że kiedy dzieje się coś strasznego, to wszystko inne schodzi na dalszy plan, jakby człowiek zapominał, że chce mu się sikać, jeść czy pić, ale to nie do końca prawda. Chyba raczej ciało oddziela się od ciebie, jakby cię zdradzało, wlecze się swoim rytmem, głupie i zwierzęce, i nadal się wody, kanapek i ubikacji, podczas gdy twój świat właśnie się rozpada.
  • Źródło: rozdział 4
  • Zobacz też: człowiek