Światła września
Światła września (hiszp. Las luces de septiembre) – powieść hiszpańskiego pisarza Carlosa Ruiza Zafóna z 1995 roku; tłumaczenie – Katarzyna Okrasko i Carlos Marrodán Casas.
- Bóg dzieli nierówno. Jednym daje wszystko, drugim figę z makiem…
- Źródło: rozdział 3, Błękitna Zatoka
- Dobre opowieści nie potrzebują zbyt wielu słów…
- Źródło: rozdział 11, Twarz skryta pod maską
- Fantazja to liczby, Dorianie. W tym tkwi cała sztuczka.
- Źródło: rozdział 2, Geografia i anatomia
- I, już po latach, przyrzekłem sobie, że zrobię wszystko, co w mojej mocy, żeby żadne dziecko więcej nie musiało żyć jak Jean, bez jednej chociażby zabawki.
- Źródło: rozdział 5, Zamek pośród mgieł
- Maski ujawniają prawdziwą twarz kryjącej się za nimi osoby…
- Źródło: rozdział 11, Twarz skryta pod maską
- Morze takie już jest, po jakimś czasie oddaje wszystko, szczególnie zaś wspomnienia.
- Źródło: prolog
- Na szczęście nauczyłem się czytać. Ta umiejętność była dla mnie prawdziwym wybawieniem, od tej pory moimi przyjaciółmi stały się książki.
- Źródło: rozdział 5, Zamek pośród mgieł
- Na tym świecie cieni i świateł wszyscy, każdy z nas, musimy odnaleźć swoją własną drogę.
- Źródło: rozdział 13, Światła września
- Nauczył się [Dorian], że petanka to zajęcie dla obywateli bliższych emeryturze, uganianie się za dziewczynami zaś to zajęcie dla piętnastolatków zadzierających nosa, ofiar burz hormonalnych atakujących cerę i zdrowy rozsądek. W jego wieku natomiast trzeba było cieszyć się rowerem, fantazjować i uważnie przyglądać się światu, w nadziei, że świat wreszcie zauważy ciebie.
- Źródło: rozdział 3, Błękitna Zatoka
- Nie we wszystko, co widzą twoje oczy, powinieneś wierzyć. Obraz rzeczywistości, jaki podsuwają nam nasze oczy, jest tylko iluzją, efektem optycznym.
- Źródło: rozdział 2, Geografia i anatomia
- (…) niektórzy ludzie, podobnie jak niektóre zabawki, przychodzą na świat ze skazą. W pewnym stopniu jesteśmy podobni do zepsutych zabawek (…)
- Źródło: rozdział 11, Twarz skryta pod maską
- Podczas tej kilkugodzinnej pogawędki Simone wyczytała w oczach Lazarusa, że podobne myśli chodziły po głowie i jemu. Wyczytała w nich jednak także, że mężczyzna zamierza dochować wierności swojej żonie i że przyszłość ma im do zaoferowania jedynie przyjaźń. Prawdziwą, głęboką przyjaźń podobną do niewidzialnego mostu pomiędzy dwoma samotnymi światami, które dzielił ocean bolesnych wspomnień.
- Źródło: rozdział 5, Zamek pośród mgieł
- Samotność jest czasem drogą, która pozwala osiągnąć wewnętrzny spokój.
- Źródło: epilog
- Samotność tworzy dziwne labirynty.
- Źródło: rozdział 5, Zamek pośród mgieł
- (…) szkoda czasu na jakiekolwiek próby zmieniania świata, wystarczy uważać, by świat nie zmienił ciebie.
- Źródło: rozdział 3, Błękitna Zatoka
- Świat jest pełen cieni, Ismaelu, cieni o wiele gorszych od istoty, z którą walczyliśmy tamtej nocy w Cravenmoore. Cieni, przy których twory Daniela Hoffmana są tylko dziecinna zabawką. Cieni mieszkających w każdym z nas.
- Źródło: epilog
- Tak naprawdę magia jest tylko gałęzią fizyki.
- Źródło: rozdział 2, Geografia i anatomia
- – To niesprawiedliwe – powiedziała Simone do mewy. – Kiedy się rodzą, nikt cię nie uprzedza, że będą robić to co ty, kiedy byłaś w ich wieku.
- Źródło: rozdział 5, Zamek pośród mgieł
- (…) w prawdziwym życiu, w odróżnieniu od fikcji, nic nie jest tym, czym się wydaje…
- Źródło: rozdział 11, Twarz skryta pod maską
- W sercu wszystkich dzieci jest szczególne miejsce dla tych, które wydały je na świat. Maleńkie światełko, które nigdy nie gaśnie. Gwiazdka na firmamencie.
- Źródło: rozdział 11, Twarz skryta pod maską
- Wiedziała, że cienie wielkiego miasta nie zdołają jej tu dosięgnąć, ale odległość nie jest przeszkodą dla pamięci.
- Źródło: rozdział 2, Geografia i anatomia
Zobacz też: