Książę mgły (hiszp. El Príncipe de la Niebla) – powieść hiszpańskiego pisarza Carlosa Ruiza Zafóna z 1993 roku. Tłumaczenie – Katarzyna Okrasko i Carlos Marrodán Casas.

  • Ale błędem, poważnym błędem jest wiara w to, że można ziścić swoje marzenia, nie dając nic w zamian. Nie wydaje ci się? Powiedzmy, że nie byłoby to sprawiedliwe.
    • Źródło: rozdział 10
  • Czas, mój drogi Maksie, nie istnieje; jest czystą iluzją. Nawet twój przyjaciel Kopernik odkryłby to, gdyby nie zabrakło mu właśnie czasu. Cóż za ironia losu, nieprawdaż?
  • Dopiero z upływem lat zaczyna się dostrzegać pewne rzeczy. Teraz wiem na przykład, że życie dzieli się zasadniczo na trzy etapy. Najpierw człowiek nawet nie myśli o tym, że się starzeje, że czas płynie i że od pierwszej chwili, od samych narodzin, zmierzamy do wiadomego końca. Kiedy mija pierwsza młodość, wkraczamy w drugi okres i uświadamiamy sobie, jak kruche jest nasze życie. To, co z początku jest tylko bliżej nieokreślonym niepokojem, przybiera na sile, stając się wreszcie morzem wątpliwości i pytań, które towarzyszą nam przez resztę dni. I w końcu u kresu życia rozpoczyna się trzeci etap, okres pogodzenia się z rzeczywistością. Wówczas nie pozostaje nam nic innego, jak tylko zaakceptować naszą kondycję i czekać.
    • Źródło: rozdział 9
  • Każdy z nas musi nauczyć się podążać samotnie tą drogą do końca, prosząc Boga, by nie pozwolił mu z niej zboczyć. Gdybyśmy byli zdolni zrozumieć tę prostą prawdę już na początku życia, nie musielibyśmy przeżywać wielu niedoli i nieszczęść tego świata. Ale, i to jest to jeden z największych paradoksów, dostępujemy tej łaski dopiero wtedy, gdy jest już za późno.
    • Źródło: rozdział 9
  • (...) nie ma potężniejszej siły niż obietnica...
    • Źródło: rozdział 10
  • – No ale co o nim wiesz? – nie ustępował Maximilian Carver.
    – Odkrył, że Ziemia krąży wokół Słońca, a nie na odwrót.
    – No mniej więcej. A wiesz, co to oznaczało?
    – Same problemy – skwitował Max.
    • Opis: o Mikołaju Koperniku.
    • Źródło: rozdział 1
  • (...) pewne obrazy z dzieciństwa zostają w albumie pamięci wyryte niczym fotografie, niczym sceneria, do której człowiek zawsze wraca pamięcią, choćby upłynęło nie wiadomo jak wiele czasu.
    • Źródło: rozdział 1
  • Po raz pierwszy w jego życiu czas zaczął biec szybciej, niżby sobie tego życzył, ale tym razem nie mógł uciec w sen minionych lat. Karty zostały rozdane, ale tym razem nie wiedział, w jakiej grze bierze udział.
    • Źródło: rozdział 7
  • Podczas ulewnych deszczy zawsze miał wrażenie, że czas staje w miejscu. Jakby następowało zawieszenie, swego rodzaju antrakt, podczas którego można było spokojnie odłożyć to, co się akurat robiło, by po prostu stanąć przy oknie i całymi godzinami patrzeć ze zdziwieniem na ten spektakl opadającej bez końca kurtyny łez.
    • Źródło: rozdział 4
  • Patrząc śmiało w oczy Kaina, plunęła mu w twarz.
    – Niech pana piekło pochłonie! – powiedziała, z trudem powstrzymując furię.
    Krople śliny wyparowały, jakby padły na rozpaloną blachę.
    – Drogie dziecko, właśnie stamtąd przychodzę – odpowiedział Kain.
    • Źródło: rozdział 17
  • Rozrywka jest jak laudanum; pozwala nam się oderwać od nędzy i bólu. Sęk w tym, że tylko przelotnie.
    • Źródło: rozdział 10
  • W nieskończonym wszechświecie było zbyt wiele rzeczy, których ludzki rozum nie ogarniał.
    • Źródło: rozdział 12
  • Wszystko jedno, dokąd się udam, i tak nigdy nie będę mógł naprawdę stąd wyjechać.
    • Źródło: rozdział 18
  • Złych wspomnień nie musisz brać ze sobą. I bez tego będą cię prześladować.
    • Źródło: rozdział 4

Zobacz też: