Zatopienie Lusitanii

Zatopienie Lusitanii – storpedowanie 7 maja 1915 przez niemiecki okręt podwodny U-20 brytyjskiego liniowca RMS Lusitania, które pociągnęło za sobą śmierć 1198 pasażerów i odegrało ważną rolę we włączeniu się USA do I wojny światowej.

• Oczekiwanie, że Niemcy będą traktować Stany Zjednoczone jako kraj neutralny w sytuacji, gdy Amerykanie dostarczali ogromne ilości materiałów wojennych ich przeciwnikom, było naiwnością. W maju 1915 roku niemiecki okręt podwodny storpedował i zatopił brytyjski liniowiec Lusitania. W osiemnaście minut statek poszedł na dno, a wraz z nim tysiąc sto dziewięćdziesiąt osiem osób, w tym stu dwudziestu czterech Amerykanów. Stany Zjednoczone ogłosiły, że Lusitania przewoziła niewinny ładunek, a zatem niemiecki atak torpedowy był aktem potwornego okrucieństwa. W rzeczywistości Lusitania była silnie uzbrojona: przewoziła tysiąc dwieście czterdzieści osiem skrzyń trzycalowych pocisków artyleryjskich, cztery tysiące dziewięćset dwadzieścia siedem pudeł z nabojami (po tysiąc w każdym pudle) oraz dwa tysiące skrzyń z amunicją przeznaczoną do broni ręcznej. Jej listy przewozowe zostały sfałszowane, aby ukryć ten fakt, a władze brytyjskie i amerykańskie kłamały w kwestii ładunku.
  • Autor: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 467–468.
  • Zobacz też: I wojna światowa, USA

Zatonięcie Lusitanii