Zakochany bez pamięci

Zakochany bez pamięci (ang. Eternal Sunshine of the Spotless Mind) – amerykański komediodramat z 2004 roku w reżyserii Michela Gondry’ego. Scenariusz napisali Charlie Kaufman, Michel Gondry i Pierre Bismuth.

Nieśmiertelny czystego umysłu blask.
- Eternal sunshine of the spotless mind (ang.)
- Opis: oryginalny tytuł filmu
- Autor: Alexander Pope, List Heloizy do Abelarda

Wypowiedzi postaci

Joel

Co to za strata czasu być z kimś, tylko po to, żeby dowiedzieć się, że jest obcym człowiekiem.
- What a loss to spend that much time with someone, only to find out that she’s a stranger. (ang.)

Dlaczego zakochuję się w każdej kobiecie, która okaże mi odrobinę zainteresowania?
- Why do I fall in love with every woman I see who shows me the least bit of attention? (ang.)

Doktorze Mierzwiak, niech mi pan zostawi to wspomnienie, tylko to jedno.
- Mierzwiak! Please let me keep this memory, just this one. (ang.)

Myśli różne, Walentynki 2004. Dziś jest święto stworzone przez producentów kartek okolicznościowych, żeby ludzie czuli się podle.
- Random thoughts for Valentine’s day, 2004. Today is a holiday invented by greeting card companies to make people feel like crap. (ang.)
- Opis: pierwsze słowa

Piasek jest przereklamowany. To tylko małe, drobne kamyki.
- Sand is overrated. It’s just tiny, little rocks. (ang.)

Teraz mógłbym umrzeć. Clem, jestem szczęśliwy. Nigdy się tak nie czułem. Jestem dokładnie tam gdzie pragnę być.
- I could die right now, Clem. I’m just… happy. I’ve never felt that before. I’m just exactly where I want to be. (ang.)

Inne postacie

Niemowlęta są niewinne, wolne i czyste. Dorośli są jak połączenie smutku z fobiami.
- You look at a baby and it’s so pure, and so free, and so clean, and adults are like this mess of sadness and phobias. (ang.)
- Postać: Mary

Dialogi

Clementine: Joely?

Joel: Tak, mandarynko.

Clementine: Jestem brzydka?

Joel: E-e.

Clementine: W dzieciństwie myślałem, że jestem. Nie mogę uwierzyć, że już płaczę. Nie rozumiemy, jak samotne czują się dzieci. Jakby się zupełnie nie liczyły. Miałam osiem lat i bawiłam się lalkami. Ulubioną i najbrzydszą nazywałam Clementine. Krzyczałam „nie możesz być brzydka, bądź ładna”. Jakbym myślała, że jak ona wyładnieje, ja też w jakiś magicznych sposób wyładnieję.

Joel: (całuje Clementine) Jesteś śliczna.

Clementine: Joely, nie opuszczaj mnie.

Joel: Jesteś śliczna…, jesteś śliczna…, śliczna…

Clementine: Jestem Clementine. Pożyczysz mi kawałek kurczaka?

Joel: Wzięłaś go sobie nie czekając na odpowiedź. To było tak intymne, jakbyśmy byli już kochankami.

Clementine: To koniec. Wkrótce wszystko zniknie.

Joel: Wiem.

Clementine: Co robimy?

Joel: Rozkoszujemy się chwilą

Clementine: A gdybyś tym razem został?

Joel: Wyszedłem. Nie mam innych wspomnień.

Clementine: Pożegnaj się przynajmniej. Będziemy udawać, że tak było.

(Joel wraca. Clementine schodzi po schodach w jego kierunku.)

Clementine: Do widzenia Joel.

Joel: Kocham cię.

Clementine: Spotkajmy się w Montauk.

Joel: Nie widzę w tobie żadnych wad.

Clementine: Ale zobaczysz. Zaczniesz mieć wątpliwości. Ja znudzę się tobą, bo już taka jestem.

Joel: Dobrze.

Clementine: (po chwili) Dobrze.

Opis: ostatnie słowa