Wyznania

Klasyczne dzieło Augustyna z Hippony

Wyznania – dzieło teologiczne i filozoficzne w formie autobiografii autorstwa św. Augustyna z Hippony. Składa się z 13 ksiąg napisanych pomiędzy 397 a 401 r.n.e.

  • Czymże jest czas? Jeśli nikt mnie o to nie pyta, wiem. Jeśli pytającemu usiłuję wytłumaczyć, nie wiem.
    • Źródło: 11, 14.
    • Zobacz też: czas
Wyznania
  • Nic tak nieodparcie nie degraduje duszy mężczyzny jak pieszczoty niewiasty.
  • Stworzyłeś nas bowiem jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest nasze serce, dopóki w Tobie nie spocznie.
    • Quia fecisti nos ad te et inquietum est cor nostrum, donec requiescat in te. (łac.)
    • Źródło: 1, 1.
  • Weź to, czytaj, weź to, czytaj.
    • Tolle, lege, tolle, lege. (łac.)
    • Źródło: 8, 12.
  • Wyssać z mlekiem matki.
    • In lacte matris bibere. (łac.)
    • Źródło: 3, 4. Cytat dokładny: Nomen Salvatoris mei, Filii tui, in ipso adhuc lacte matris tenerum cor meum pie biberat (Imię Syna Twego, mego Zbawcy, już z mlekiem matki moje serce w dzieciństwie wchłonęło w siebie).

O Wyznaniach edytuj

  • Miejscami kryminał, miejscami psychodrama, a najwyższej próby spirytualne reality show, klejnot wśród duchowych pamiętników. Żadne pobożne pitu, pitu. Wszystko pisane z niezwykłą, brutalną wobec siebie szczerością, detaliczne opisy zarówno głupoty i męsko-damskich wpadek, jak i najbardziej płomiennych i duchowych uniesień. Historia człowieka, który nawet po chrzcie sądził, że Pan Bóg jest chyba jednak utkany z jakiejś delikatnej materii (nie może przecież, kurczę, być tak totalnie niematerialny), i którego Stwórca zaprowadził na szczyty intelektu i mistyki. Pewnie wielu jeszcze ludziom Bóg powiedział o sobie tyle, ile Augustynowi, ale jak on to umiał opowiedzieć! Co za język! Kto nie przeczytał, z tym trzeba natychmiast zerwać znajomość.