Wojciech Bartoszewski

Wojciech Bartoszewski (ur. 1955) – polski aforysta.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

B

• Brak wyobraźni ma zawsze ciąg dalszy.
  • Źródło: Krzyżówki z przymrużeniem oka, red. nacz. Marcin Polak, Częstochowa 2020, nr 10 (111), s. 30.
  • Zobacz też: wyobraźnia

C

• Cóż z tego, że dobro zwycięża, jeśli zło stać na przegraną.

• Cóż z tego, że prawda gra główną rolę, jeśli głupota pilnuje kurtyny.

D

• Dom głupoty jest otwarty dla wszystkich, ale opuszczają go tylko niektórzy.

J

• Jedni muszą się wewnętrznie przełamać, inni tylko przygiąć.
  • Źródło: „Przekrój”, wydania 40–52, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1996, s. 28.

• Jeśli przyszłość nie otworzy nam drzwi, to większość wyskoczy oknem.

K

• Każda miłość ślubuje wiośnie, że będzie wieczne lato.

• Każdą miłość trzeba ostudzić, aby ją wypić duszkiem.
  • Źródło: „Przekrój” nr 29/2821, 18 lipca 1999, s. 28. (zebrała Stella Varcaby)

• Kiedy coś uparcie gaśnie – zaufaj iskierce nadziei.

L

• Lepiej, żeby obłok bujał w człowieku niż odwrotnie.
  • Zobacz też: obłok

M

• Makaron daje zupie loczki.
  • Zobacz też: makaron

• Małżeństwo to rodzaj monety, w której i tak z orła zrobią reszkę.

• Małżeństwo – wada dwóch serc.

• Mam za dużo energii, żeby pracować.

• Miłość jest jak polna mysz, trzeba dobrego kota, by ją złapać.

• Miłość jest zjawiskiem najbardziej nieforemnym – wszędzie jej pełno, a każdemu jej brak.

• Miłość nigdy nie sięga tak szybko jak w młodości i nigdy tak daleko jak na starość.

• Miłość, gdy się zmienia w litość, przypomina jakość, która uległa ilości.

• Miłość – to najmniej punktualne zjawisko, dlatego wciąż jest oczekiwana.

• Miłość – wszędzie jej pełno, a każdemu jej brak.

• Mowę wiatru tłumaczy szelest listowia.

N

• Na końcu przywidzenie jest jasność pomyłki.

• Natchnienie – sztuczne oddychanie poetów.

• Nie wierzcie zegarom – czas wymyślił je dla zabawy.

• Niektóre rzeczy spadają nam jak z nieba i urządzają piekło.

O

• Obiecuje tak wiele, że stworzył własne „obiecadło”.
  • Źródło: „Przekrój”, tom 1, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1996, s. 26

P

• Plączą się myśli, gdy chcą w swoją sieć złapać jakieś kłamstwo.
  • Źródło: „Przekrój”, wydania 2779–2792, Warszawa 1998, wyd. Czytelnik.

• Po co twarz ludziom, którym patrzą tylko na ręce.

• Połączone dna tworzą niektórym ziemię obiecaną.
  • Źródło: „Przekrój”, wydania 40–52, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1996, s. 28.

S

• Słowa – to tylko odważniki myśli.

T

• To jest prosta, na którą wszyscy patrzą z ukosa.
  • Źródło: „Przekrój”, wydania 14–26, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1999, s. 28.

• Trafiamy w ślepy zaułek, gdy światłami rządzą cienie.
  • Źródło: „Przekrój”, wydania 40–52, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1996, s. 28.

• Trudno zostać kowalem swego losu bez szewskiej pasji.

W

• W manewrach miłosnych chodzi o to, aby przeciwnicy polegli blisko siebie.

• W oczach świata nasze różowe okulary przestały być modne.
  • Źródło: „Przekrój”, tom 1, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1996, s. 66.

• W świecie faktów najszybciej urządza się abstrakcja.
  • Źródło: „Przekrój”, tom 2, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1995, s. 403.
  • Zobacz też: abstrakcja, fakt

• W trybie pilnym pojawiły się nowe złudzenia.
  • Zobacz też: złudzenie

• Wielu ludzi zastanawia się, jak zrobić po ludzku jakieś świństwo.

Z

• Zmarszczka. Fala na rzece czaru.