Wacław II
Król Czech i Polski
Wacław II (1271–1305) – król Czech od 1297, król Polski od 1300.
Wacław II
O Wacławie II edytuj
- Pobożny aż do zabobonności, odznaczał się Wacław podejrzliwością i nerwowością, zadziwiającą współczesnych, a łatwo tłumaczącą się przeżyciami z dzieciństwa. Nigdy nie przestał się bać burzy i ciemności, nie znosił miauczenia kotów. Stale miotał się między ambicją, która kazała mu rozszerzać granice panowania, sięgać po coraz to nowe ziemie i korony, a świadomością przemijania świata, która pchała go do ascezy. Fizycznie był słaby, choć podobno urodziwy: unikał wysiłku, podróżował mało, a zwłaszcza niechętnie brał udział w wyprawach wojennych.
- Autor: Benedykt Zientara, Wacław II; w: Poczet królów i książąt polskich, red. A. Garlicki, Warszawa 1984.
- Władca, który prawie wszystkie ziemie w sąsiedztwie naszym posiadał.
- Źródło: Kronika zbrasławska, w: Fontes Rerum Bohemicarum, t. 4., cyt. za: Podziały i zjednoczenie państwa polskiego (1138–1320), oprac. R. Grodecki, Teksty źródłowe do nauki w historii w szkole średniej, z. 18., Kraków 1924.