Ulica Francuska w Warszawie

ulica w Warszawie

Ulica Francuska – główna ulica Saskiej Kępy, jedna z lepiej rozpoznawalnych ulic prawobrzeżnej Warszawy.

Ulica Francuska

Wypowiedzi o ulicy Francuskiej edytuj

  • Jest to długa dwupiętrowa willa. Balkony, obiegające ją przez całą długość stwarzają wrażenie okrętu. Wydaje się, że okręt zaraz odpłynie. Odezwą się syreny, a nad płaskim dachem-tarasem jak na górnym pokładzie transatlantyku wystrzelą w niebo kłębiaste szaro-niebieskie dymy... Dom ten więc, zanim jeszcze wstąpiłam w jego progi, już mnie unosił, już w nim gdzieś odpływałam, a może tylko przygotowywałam się do zamorskich szlaków... Jesteśmy w ogródku otoczonym murem niczym hacjenda. Na wprost – drzwi na klatkę schodową, stąd wejścia na balkony, a dopiero z balkonów do mieszkań: po dwa na każdym piętrze i dwa na parterze.
    • Autor: Danuta Mostwin
    • Opis: o domu przy ul. Francuskiej 12, przed jego powojenną przebudową.
    • Źródło: Hanna Faryna-Paszkiewicz, Saska Kępa, wyd. Murator, Warszawa 2001, s. 64, ISBN 8391540707.
  • Na Saskiej Kępie posiadającej jedynie zatwierdzone plany, główna ulica Francuska jest obudowana łamaną linią frontów, niechlujnie wytyczonych przez przygodnych „omentrów” zanim miasto zaczęło wytyczać ulice. Dom koło domu stoi inny w swej brzydocie. Czteropiętrowa kamienica z ładną ścianą szczytową koło nowomodnie rysowanej willi, do której dotyka kamieniczka czerwieniejąca się dachem. Luźna zabudowa przy zwartej, anarchia wszelkich form możliwych.
    • Autor: Marek Leykam
    • Opis: w omówieniu wystawy Warszawa Przyszłości i działalności prezydenta Stefana Starzyńskiego w zakresie planowej urbanizacji Warszawy.
    • Źródło: Hanna Faryna-Paszkiewicz, Saska Kępa, op. cit., s. 38, 39.
  • Pałacyk obok pałacyku, willa obok willi, a wszystkie prawie piękne jak marzenie, zharmonizowane z tłem, z otoczeniem o klasycznych już dzisiaj proporcjach geometrycznych, śpiewających jasnymi płaszczyznami i bryłami zwycięskiej pięknej prostoty. To samo na ulicy Obrońców czy Aldony. Istotnie, Żoliborz nie ma ani jednej ulicy utrzymanej w tak szlachetnym stylu.
    • Autor: Adam Wolmar
    • Źródło: „Kurier Warszawski”, 1935, cyt. za: Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa, op. cit., s. 38.
  • Saska Kępa, a nie było to przecież tak dawno, bo w roku 1933 miała zaledwie kilkanaście domków i willi przy ulicy Miedzeszyńskiej, naówczas głównej arterii, oraz kilka na Francuskiej. W prawo i lewo rozciągały się pola, łąki i sady, gdzieniegdzie widniał dworek.(...) Jeszcze w latach trzydziestych autobusy nie mogły kursować na Saską Kępę, gdyż na Rondzie Waszyngtona do połowy ulicy Francuskiej rozpościerał się tonący w kwiatach drewniany dworek w otoczeniu owocowego sadu.
  • Ulica Francuska i dziś przypomina jakieś zakulisowe tereny teatru lub Zachęty, tylu tu o każdej porze spotyka się artystów-malarzy, rzeźbiarzy, pisarzy, aktorów.
    • Opis: Bronisław Kopczyński w Stolicy z 1960.
    • Źródło: „Stolica”, 1960; cyt. za: Hanna Faryna-Paszkiewicz, Saska Kępa, op. cit., s. 13.

Ulica Francuska w dziełach kultury edytuj

  • Na Francuskiej, na Francuskiej jest maleńka kawiarenka.