Uczta dla wron

Uczta dla wron (ang. A Feast for Crows) – powieść fantasy, czwarta część cyklu Pieśni Lodu i Ognia Georga R.R. Martina; tłumaczenie – Michał Jakuszewski.

Cienie śmierci

(Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 2012; tłumaczenie – Michał Jakuszewski)

• – (…) Ale co za pożytek ze świecy, która nie daje światła?
  – To jest lekcja (…). Ostatnia lekcja, jaką musimy opanować, zanim włożymy na szyję łańcuch maestera. Szklana świeca ma symbolizować prawdę i naukę, które są czymś rzadkim, pięknym i kruchym. Nadaje się im kształt świec, aby nam przypomnieć, że maester musi być źródłem światła wszędzie, gdzie służy, a są ostre po to, byśmy pamiętali, że wiedza jest niebezpieczna. Mędrcy mogą stać się aroganccy z powodu swej wiedzy, a maester zawsze musi być skromny. Szklana świeca przypomina nam również o tym. Nawet gdy złoży już śluby, wdzieje łańcuch i wyruszy na służbę, będzie pamiętał, jak czuwał w ciemności i w żaden sposób nie był w stanie zapalić świecy… albowiem nawet dla tych, którzy posiedli wiedzę, niektóre rzeczy nie są możliwe.
  • Opis: rozmowa uczniów z Cytadeli o obsydianowej świecy.
  • Źródło: s. 20, 21
  • Zobacz też: mędrzec, wiedza

• Arcymaester Rigney napisał ongiś, że historia toczy się kołem, gdyż ludzka natura jest zasadniczo niezmienna. Twierdził, że wszystko, co się kiedyś wydarzyło, musi powtórzyć się w przyszłości.
  • Postać: Rodrik Harlaw
  • Źródło: s. 235

• Im więcej dajesz królowi, tym więcej od ciebie żąda. Kroczymy po moście z lodu, mając po obu stronach przepaść. Wystarczająco trudno jest zadowolić jednego króla. Zadowolić dwóch jest niemal niemożliwe.
  • Postać: Jon Snow
  • Źródło: s. 114

• Ludzie honoru często robią dla swych dzieci rzeczy, których nigdy by nie zrobili dla siebie.
  • Postać: Petyr Baelish
  • Źródło: s. 225

• Ludzie z Cytadeli już od stuleci otwierali ciała umarłych, żeby poznać naturę życia. Ja zapragnąłem poznać naturę śmierci i w tym celu otwierałem ciała żywych.
  • Postać: Qyburn
  • Źródło: s. 161

• Mężczyźni mają blizny, kobiety sekrety.
  • Postać: Cersei Lannister
  • Źródło: s. 354

• Miecz jest wart tylko tyle, co ten, kto nim włada.
  • Postać: Creighton Longbough
  • Źródło: s. 85

• Milczenie jest przyjacielem księcia. Słowa są jak strzały (…). Gdy już je wypuścisz, nie możesz ich przywołać z powrotem.
  • Postać: Doran Martell
  • Źródło: s. 51
  • Zobacz też: milczenie, słowo

• Miłości nie można zjeść, kupić za nią konia ani ogrzać nią swych komnat w zimną noc.
  • Postać: Tywin Lannister
  • Źródło: s. 144

• Na tym świecie panna musi być nieufna, bo inaczej szybko utraci cnotę.
  • Postać: Brienne z Tarthu
  • Źródło: s. 399

• – Niektórzy myślą dlatego, że boją się działać.
  – Między strachem a ostrożnością jest różnica.
  • Opis: rozmowa Tyene Sand z Doranem Martellem.
  • Źródło: s. 67

• Nigdy nie lubiłem pouczania. Może o tym zaświadczyć całkiem sporo nieboszczyków.
  • Postać: Lyn Corbray
  • Źródło: s. 475

• – Powiedz mi, jak się nazywasz, dziecko – zażądał wreszcie zakapturzony mężczyzna.
  – Sola. Przybyłam tu z Solanek nad Tridentem. (…)
  – Nie – rzekł kapłan. – Powiedz mi, jak się nazywasz.
  – Gołąbek – odpowiedziała tym razem.
  – Jak się naprawdę nazywasz, dziecko.
  – Matka mówiła na mnie Nan, ale przezwali mnie Łasicą…
  – Jak się nazywasz? (…)
  – Arry. Jestem Arry.
  – To już bliżej. A naprawdę? (…)
  – Arya – za pierwszym razem wymówiła swe imię szeptem. Za drugim rzuciła mu je prosto w twarz. – Jestem Arya z rodu Starków.
  – To prawda – zgodził się.
  • Opis: rozmowa Aryi z kapłanem w Domu Czerni i Bieli.
  • Źródło: s. 141, 142

• Prawdę powie ci zwierciadło, nie języki męzczyzn.
  • Postać: septa Roelle
  • Źródło: s. 399

• Widzisz, słodka siostro? Wszędzie szukałaś Tyriona, a on cały ten czas ukrywał się w macicy Lollys.
  • Postać: Jaime Lannister
  • Opis: na wieść, że mąż Lollys nadał jej dziecku imię Tyrion.
  • Źródło: s. 326

• Wiedza jest bronią, Jon. Uzbrój się dobrze, zanim wyruszysz do boju.
  • Postać: maester Aemon
  • Źródło: s. 125

• Wolę martwą historię. Martwą historię spisuje się inkaustem, a żywą krwią.
  • Postać: Rodrik Harlaw
  • Źródło: s. 237

• Wrony często toczą ze sobą boje o ciało umarłego i zabijają się o jego oczy. (…) Mieliśmy jednego króla, a potem pięciu. A teraz widzę tylko wrony, walczące ze sobą o trupa Westeros.
  • Postać: Rodrik Harlaw
  • Źródło: s. 238

• Wszyscy ludzie kłamią, kiedy się boją.
  • Postać: kapłan w Domu Czerni i Bieli
  • Źródło: s. 439

• Zanim stracił wzrok, kochał księgi tak samo jak Samwell Tarly. Potrafił pojąć, że człowiek może czasem w nie wpaść, jakby każda stronica była dziurą prowadzącą do innego świata.
  • Opis: o maestrze Aemonie
  • Źródło: s. 106

Sieć spisków

(Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 2012; tłumaczenie – Michał Jakuszewski)

• Być może umiemy latać. Wszyscy. Jak mamy się o tym dowiedzieć, jeśli nie skoczymy z jakiejś wysokiej wieży? (…) Żaden człowiek nie dowie się, na co go stać, dopóki nie odważy się skoczyć.
  • Postać: Euron Greyjoy
  • Źródło: s. 371

• Czasy są interesujące, moja słodka, a gdy czasy są interesujące, mieczy nigdy nie jest zbyt wiele.
  • Postać: Petyr Baelish
  • Źródło: s. 371

• Fale rozbijają się o górę, ale nie przestają nadchodzić, jedna po drugiej, aż w końcu z góry zostaną jedynie kamyki. A potem nawet je unosi woda i na wieczność znikają w morskiej otchłani.
  • Postać: Aeron Greyjoy
  • Źródło: s. 105

• Gorghan ze Starego Ghis napisał kiedyś, że proroctwo jest jak zdradliwa kobieta. Bierze ci członka w usta, a ty jęczysz z przyjemności i myślisz, jakie to słodkie, jakie miłe, jakie dobre… ale potem ona zaciska zęby i twoje jęki przechodzą w krzyk bólu. Taka jest natura proroctwa według Gorghana. Gdy tylko może, odgryzie ci fiuta. (…). Ale z drugiej strony…
  • Postać: arcymaester Marwyn
  • Źródło: s. 451

• Jeśli ktoś potrafi śpiewać o bitwach, to jeszcze nie znaczy, że umie walczyć.
  • Postać: Samwell Tarly
  • Źródło: s. 37

• – (…) każda mała dziewczynka potrzebuje dużego brata, który będzie jej bronił, a Tywin był duży, nawet kiedy miał dziesięć lat. – Westchnęła. – Kto nas teraz obroni? (…)
  – Tywin zostawił syna.
  – Masz rację. Prawdę mówiąc, tego właśnie boję się najbardziej. (…)
  – Czemu miałabyś się bać?
  – Jaime – odparła, pociągając go za ucho – słodziutki. Znam cię od czasu, gdy byłeś dzieciątkiem u piersi Joanny. Uśmiechasz się jak Gerion i walczysz jak Tyg, jest też w tobie trochę z Kevana, bo w przeciwnym razie nie nosiłbyś tego białego płaszcza… ale to Tyrion jest synem Tywina, nie ty.
  • Opis: rozmowa Jaimego z ciotką Genną.
  • Źródło: s. 202

• Kiedy ludzie muszą żyć jak szczury w ciemnościach pod ziemią, szybko zapominają o litości, tak samo jak o mleku i miodzie.
  • Postać: Thoros z Myr
  • Źródło: s. 387

• Na szubienicy wszyscy są braćmi.
  • Źródło: s. 262

• (…) niektórzy rycerze są mroczni i straszliwi, pani. Wojna z nas wszystkich robi potwory.
  • Postać: Thoros z Myr
  • Źródło: s. 387

• Niewinność i doświadczenie tworzą razem idealne małżeństwo.
  • Postać: Petyr Baelish
  • Źródło: s. 354

• Oświetlamy Drogę.
  • We Light the Way. (ang.)
  • Opis: dewiza rodu Hightowerów.
  • Źródło: s. 484

• Pięciu królów zostawiło nam w spadku bardzo niewiele pokoju i porządku, a obawiam się, że i to nie przeżyje trzech królowych.
  • Postać: Petyr Baelish
  • Źródło: s. 371

• To bycie nisko urodzonym jest niebezpieczne, gdy wielcy lordowie grają w swoje gry o trony (…).
  • Postać: septon Meribald
  • Źródło: s. 265

• – To była wojna dziewięciogroszowych królów? (…)
  – Tak ją zwali, choć nie widziałem żadnego króla, a i nie zarobiłem ani grosza. Ale z całą pewnością była to wojna.
  • Opis: rozmowa Hyle’a Hunta z septonem Meribaldem.
  • Źródło: s. 27

• Tylko tchórz zrywa owoc, gdy może sobie wziąć cały sad.
  • Postać: Euron Greyjoy
  • Źródło: s. 117

• Wiedza mogła być równie cenna jak złoto, bardziej śmiercionośna niż sztylet.
  • Źródło: s. 57

• – (…) Wszyscy ludzie z Westeros uważają, że miłość to coś wstydliwego. Miłość nikomu nie przynosi wstydu. Jeśli wasi septonowie mówią, że jest inaczej, to znaczy, że waszych siedmiu bogów to z pewnością demony. Na wyspach wiemy lepiej. Nasi bogowie dali nam nogi, byśmy biegali, nosy, byśmy wąchali, i ręce, byśmy dotykali i czuli. Jakiż szalony, okrutny bóg dałby ludziom oczy, a potem powiedziałby, że muszą je cały czas trzymać zamknięte i nigdy nie patrzeć na piękno świata? To byłby potworny bóg, demon ciemności. – Kojja dotknęła Sama między nogami. – To również bogowie dali ci w jakimś celu, do… jak brzmi to westeroskie słowo?
  – Pierdolenia – podpowiedział Xhondo.
  – Tak, do pierdolenia. Po to, byś mógł sprawiać przyjemność i robić dzieci. Nie ma w tym wstydu.
  • Źródło: s. 235

• (…) wszyscy się okłamujemy, kiedy pragniemy w coś uwierzyć.
  • Postać: maester Aemon
  • Źródło: s. 227

• Zawsze miej przyjaciół za plecami, a wrogów tam, gdzie będziesz ich widział.
  • Źródło: s. 50

• Żadne wino nie jest słodsze od zabranego wrogowi.
  • Źródło: s. 115