Szymon Zimorowic

polski poeta

Szymon Zimorowic (1608–1629) – polski poeta epoki baroku, pochodzenia ormiańskiego.

  • Czas doktor najpewniejszy.
Epitafium Szymona Zimorowica
w krużgankach krakowskiego klasztoru
oo. Dominikanów

Roksolanki, to jest ruskie panny edytuj

  • Aniołeczku mój upieszczony, jeśli mię lubisz,
    Nie odstępujże ode mnie, bo mię zagubisz.
    Cóż za korzyść odniesiesz, gdy przez twą winę,
    Nadawniejszy twój towarzysz, marnie zaginę?
    • Źródło: Pierwsza: Leonella, s. 110
  • Kamień by był nie człowiek, twardszy niż opoka,
    Który by z twego oka,
    Uderzywszy w nię bystrym znienagła wejźrzeniem
    Jakoby w stal krzemieniem,
    Nie mógł ognia wykrzesać i natychmiast ciebie
    Tą podniatą rozpalić, pospołu i siebie.
    • Źródło: Szesnasta: Tertulia, s. 138
  • Weseli młodzieńcy,
    Otaczajcie wieńcy
    Skronie swe pozorne,
    Póki wam uciechy,
    Zaloty i śmiechy
    Przystają wydworne.
    • Źródło: Piętnasta: Marella, s. 136