Szablon:Główna/dzieło/42

Rodzina Połanieckich

Kobieta – byle była ogromnie dobra, ogromnie pewna i bardzo moja, i bardzo kochana.

Kochać – to już dobrze, ale jest jeszcze coś lepszego – to być kochanym.

Najbardziej kochamy tych, którzy nas potrzebują.

Najtrudniej jest porzucić szczęście, które nie tylko jest upragnione, ale i zaczęte.

Pamięć to skład, w którym leży przeszłość, a wspomnienie ma miejsce wówczas, gdy się do tego składu wchodzi, żeby coś wydobyć.

Rozum to także latarka, którą nam Bóg dał w rękę.

Zobacz więcej cytatów z powieści Rodzina Połanieckich.