Zofia Kossak-Szczucka: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m format, dr Zmiana
Linia 2:
'''[[w:Zofia Kossak-Szczucka|Zofia Kossak-Szczucka]]''' ('''Kossak-Szatkowska'''; 1889–1968) – polska powieściopisarka, współorganizatorka Żegoty.
 
===''Dziedzictwo''===
==Cytaty z Zofii Kossak-Szczuckiej==
===''Dziedzictwo''===
* Apostołowie byli ubodzy i prości, a Kościół wtedy był wielki.
 
Linia 14 ⟶ 13:
* Ze wspomnieniem można żyć jak inni, którzy straty nie ponieśli. Można śmiać się i żartować, cieszyć się lub kłopotać tysiącem drobnych, błahych spraw. Z początku rana otwarta doskwiera nieznośnie, lecz życie szybko zadeptuje murawę na grobie, zabliźnia ranę na sercu i toczy się dalej, jak gdyby wszystko tak właśnie być miało.
 
===''Z otchłani''===
{{osobne|Z otchłani}}
<small>(Instytut Wydawniczy „PAX”Pax, Warszawa 1958)</small>
 
* Bóg po to pozwolił niektórym ludziom oglądać piekło za życia i wrócić, by dali świadectwo prawdzie.
** s. 5–6
 
* Męka milionów niewinnych istot, ich sponiewieranie, straszliwa agonia – muszą wydać plon, który usprawiedliwi ich cierpienie, uczyni je aktem celowym i twórczym. Zmarli rzucili siew. Nam, żywym, przypada ziarno kiełkujące hodować i żniwo zgromadzić do gumna-skarbnicy, z której czerpać będą przyszłe pokolenia. Obowiązku tego zaniedbać nie wolno.</br />By go wypełnić, należy przemienić człowieka.
** s. 247
 
Linia 41 ⟶ 40:
** Zobacz też: [[dobro]], [[zło]]
 
===Inne===
* Jam jest Polska, Ojczyzna twoja, ziemia Ojców, z której wzrosłeś. Wszystko, czymś jest, po Bogu mnie zawdzięczasz.<br />1. Nie będziesz miał ukochania ziemskiego nade mnie.<br />2. Nie będziesz wzywał imienia Polski dla własnej chwały, kariery albo nagrody.<br />3. Pamiętaj, abyś Polsce oddał bez wahania majątek, szczęście osobiste i życie.<br />4. Czcij Polskę, Ojczyznę twoją, jak matkę rodzoną.<br />5. Z wrogami Polski walcz wytrwale do ostatniego tchu, do ostatniej kropli krwi w żyłach twoich.<br />6. Walcz z własnym wygodnictwem i tchórzostwem. Pamiętaj, że tchórz nie może być Polakiem.<br />7. Bądź bez litości dla zdrajców imienia polskiego.<br />8. Zawsze i wszędzie śmiało stwierdzaj, że jesteś Polakiem.<br />9. Nie dopuść, by wątpiono w Polskę.<br />10. Nie pozwól, by ubliżano Polsce, poniżając Jej wielkość i Jej zasługi, Jej dorobek i Majestat.<br />Będziesz miłował Polskę pierwszą po Bogu miłością. Będziesz Ją miłował więcej niż siebie samego.
** Opis: Dekalog Polaka napisany przez Zofię Kossak.
** Źródło: Zofia Kossak, ''W Polsce Podziemnej. Wybrane pisma dotyczące lat 1939–1944'' red. Stefan Jończyk, Mirosława Pałaszewska, wyd. Instytut Wydawniczy PAXPax, Warszawa 1999.s. 189
 
* Kto jest bierny wobec zła, ten jest jego współuczestnikiem.
Linia 55 ⟶ 54:
** Źródło: ''Dlaczego łopata, nie pióro?'', ''Tygodnik'', Londyn 1955
 
* Ostatni raz żydzi walczyli tysiąc osiemset lat temu. (...) Od tego czasu żydzi pasożytowali na ciele narodów europejskich, powszechnie znienawidzeni i pogardzani. Walczyli ze wszystkimi, lecz tylko podstępem, nigdy otwarcie, nigdy z bronią w ręku. Byli przyczyną, motorem trzech czwartych wojen toczonych w Europie przez poszczególne narody, lecz ślady swych wpływów zacierali najstaranniej. Pozornie nie brali udziału w niczym. Tchórzostwo żydowskie stało się przysłowiowe. Zatracili godność ludzką.
** Źródło: ''Wokół płonącego getta'', „Prawda Młodych”, kwiecień–maj 1943.
** Zobacz też: [[antysemityzm]]
Linia 74 ⟶ 73:
* Zasadniczą cechą tego okresu była jedność – zespolenie całego narodu, prawdziwe, istotne. Dziedzic i chłop, rolnik, fabrykant, sprzedawca, kupujący, żołnierz, dowódca – jedna myśl, jeden cel, jeden duch. Bojownik Podziemia był przez Niemców tropiony, ścigany jak dzikie zwierzę, lecz wieleż radosnej siły dodawało mu poczucie niezawodnego zaplecza! Domy, ludzie, wszystko mu sprzyjało, chroniło, wspomagało. O, wzruszające wspomnienia wędrówek po kraju, gdy nieznajomy robotnik zapytany, gdzie by można znaleźć nocleg, wskazując ręką gospodę dodawał poufnie: „Politycznie ja za nich nie ręczę… Z polityką lepiej ostrożnie… Za to w tamtej chałupie, choć ciasno, ale o wszystkim mówić można… To Polacy murowani…” (…). Jedności, kto ciebie nie znał… Dalsze cechy to były braterstwo i ludzkość. Nigdy i nigdzie nie spotkałbyś tyle przejawów dobroci, ofiarności, poświęcenia dla drugich, co w życiu Podziemia długie cztery lata – wiedziałam, doznałam, stwierdziłam.
** Opis: o Polsce w czasach [[II wojna światowa|II wojny światowej]] i okupacji niemieckiej.
** Źródło: Zofia Kossak, ''W Polsce Podziemnej. Wybrane pisma dotyczące lat 1939–1944'' red. Stefan Jończyk, Mirosława Pałaszewska, wyd. Instytut Wydawniczy PAXPax, Warszawa 1999., s. 29.
 
* Zuchwalstwo popłaca. Z mydlenia oczu może wyjść rzeczywistość.
Linia 82 ⟶ 81:
* Życie narodu, zdławione przez okupanta, spłynęło pod ziemię i tam, ukryte przed wzrokiem wroga, trwało nadal z całym aparatem państwowym, delegaturą rządu, szkolnictwem, wyższymi uczelniami, wymiarem sprawiedliwości, armią, kulturą, teatrem, prasą, skarbem (…). Nieobecny Rząd kontaktował się z krajem przez emisariuszy i kurierów, finansował Podziemie, nawoływał, by wszystkie siły narodu wprowadzić do walki (…). Trudno sobie wyobrazić, co stałoby się z krajem, gdyby pozostał „rozsądny”. Gdyby walki nie było w ogóle (…).
** Opis: o [[Polskie Państwo Podziemne|Polskim Państwie Podziemnym]].
** Źródło: Zofia Kossak, ''W Polsce Podziemnej. Wybrane pisma dotyczące lat 1939–1944'' red. Stefan Jończyk, Mirosława Pałaszewska, wyd. Instytut Wydawniczy PAXPax, Warszawa 1999., s. 8.
 
* Żydzi są nam tak straszliwie obcy, obcy i niemili, bo są innej rasy. Drażnią nas i rażą wszystkie ich cechy. Wschodnia zapalczywość, kłótliwość, specyficzny rodzaj umysłu, oprawa oczu, kształt uszu, zmrużenie powiek, linia warg, wszystko. W rodzinach mieszanych węszymy podejrzliwie ślady tych cech do trzeciego, czwartego pokolenia i dalej.
Linia 99 ⟶ 98:
** Autorka: Teresa Mazurowa, ''Najmilsi Młodzi Czytelnicy'', [w:] Zofia Kossak, ''Topsy i Lupus'', Lublin 2012, s. 6.
 
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Kossak-Szczucka Zofia}}
[[Kategoria:Zofia Kossak-Szczucka|!]]