Piotr I Wielki: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
→‎O Piotrze I: usunięto zdublowany fragment, poprawiono szyk
m format, dr zmiana
Linia 3:
* Podwładny powinien przed obliczem przełożonego mieć wygląd lichy i durnowaty, tak, by swoim pojmowaniem sprawy nie peszyć przełożonego.
** ''Подчинённый перед лицом начальствующим должен иметь вид лихой и придурковатый, дабы разумением своим не смущать начальство.'' (ros.)
** Źródło: zarządzenie z 9 grudnia 1708.
 
* Polska to dla Rosji pomost do Europy, a Bałtyk to nasze okno na świat.
Linia 12:
 
* Zastałem Rosję strumyczkiem, pozostawię ją rzeką; jeśli moi następcy rozumnie poprowadzą losy Rosji, uczynią z tego wielki ocean, którego wody zaleją całą Europę, bez względu na przeszkody ludzi, którzy będą starali się wstrzymać zalew.
** Źródło: dr Wioletta Zielecka, ''Wielki reformator'' w: ''Romanowowie'' (tom 3. z serii ''Dynastie Europy''), Biblioteka Gazety Wyborczej, ISBN 978-83-268-0083-29788326800832, 2010, s. 59.
 
==O Piotrze I==
Linia 20:
 
* Car Piotr Wielki był jedną z najbardziej niezwykłych i wewnętrznie sprzecznych postaci w dziejach świata. Był władcą, którego nienasycona żądza wiedzy, nieposkromiona energia i zdolności techniczne oraz praktyczne, chociaż późno, wyciągnęły jednak Rosję ze średniowiecza, wprowadziły ją w nowożytność i zbliżyły do Europy. Ale był też absolutnym panem życia i śmierci swych poddanych, który nie omieszkał osobiście uczestniczyć w okrutnych torturach i egzekucjach. Potężnej postaci, silny jak niedźwiedź, wykazujący się niewyczerpaną krzepą w licznych wojnach, podróżach oraz nocnych pijatykach i ekscesach, lecz cierpiący na chorobę nerwową zbliżoną do epilepsji. Niepohamowane wybuchy bezgranicznej wściekłości łączyły się w jego naturze z psychologiczną wrażliwością i znajomością ludzi, jak i z tym, że potrafił być w naturalny sposób kumplem prostego żołnierza lub służącego. Ta wielorakość cechowała go także w stosunkach z kobietami. Umiał być równie dobrze chamski, jak rycerski. Sypiał z niezliczonymi kobietami, przeważnie tylko dla doraźnego zaspokojenia swej męskości, również i pod tym względem niebywałej. W dobieraniu sobie kochanek sięgał od księżniczek aż do prostytutek.
** Źródło: Wolfgang Kossak, ''Cudzołóstwo'', tłum. Robert Stiller, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa, 2002, ISBN 83-11-09515-9, tłum. Robert Stiller8311095159, s. 84.
 
 
[[Kategoria:Cesarze]]