Jacek Odrowąż: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 35:
* Od Dominika nauczył się on ponad wszystko cenić sobie to osobiste obcowanie z Bogiem na modlitwie i miłosne omawianie z Nim wszystkiego, co się w życiu trafi, aby tam czerpać siły do spełnienia wszystkich zadań i obowiązków. Z tego głębokiego przejęcia się duchem modlitwy, jak z właściwego swego źródła płynęła i ta moc cudotwórcza, której Bóg Jackowi nie odmawiał w pewnych chwilach, gdy szło o ulżenie cierpieniu ludzkiemu i o silniejsze pociągnięcie serc ludzkich do tego Chrystusa, w którego imieniu tych znaków się dokonywało.
** Autor: o. [[Jacek Woroniecki]], ''Św. Jacek Odrowąż'', Wydawnictwo Esprit SC, Kraków–Katowice 2007, s. 71.
* Ojcze Święty, w całym Królestwie Polskim św. Jacek, z zakonu dominikanów, cieszył się zawsze największym kultem i niezliczone są łaski, które Pan Bóg, za wstawiennictwem tego wielkiego swojego Sługi, był i jest łaskaw udzielać zamieszkującym go ludom. To dlatego, Jego Królewska Wysokość, udając się na ostatnią wojnę, wzywał go i obrał sobie za jednego ze swoich obrońców, aby towarzyszył mu w bohaterskich wyprawach, podejmowanych w imię Świętej Wiary.
** Autor: kard. Jan Kazimierz Denhoff
** Opis: pismo do papieża Innocentego XI, w którym kard. Denhoff w imieniu króla Jana III Sobieskiego prosił o zaliczenie św. Jacka do głównych patronów Polski.
** Źródło: ks. Arkadiusz Nocoń, [http://www.wtl.us.edu.pl/e107_plugins/wtl_ssht/index.php?numer=40,1&str=97-113 ''Dzieje ustanowienia św. Jacka głównym patronem Polski''], „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne”, 2007
* Św. Jacek jest niewątpliwie w pierwszej połowie XIII w. najbardziej znamienną postacią w Polsce: od Krakowa do Gdańska, Płocka i Chełmna i do Sandomierza do Wrocławia i Poznania przebiega on cały nasz kraj wszerz i wzdłuż i gorącym swym słowem pociąga dusze do Boga.
| |||