Ewa Klajman-Gomolińska: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
formatowanie, sortowanie, poprawa linków |
drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
'''[[w:Ewa Klajman-Gomolińska|Ewa Klajman-Gomolińska]]''' (ur. 1966) – [[polska]] [[poeta|poetka]], [[pisarz|prozaiczka]], publicystka.
==''Iluzja''==
* U dołu schodów stał karzeł. Był łysy i trzymał czarne nożyce, którymi strzygł sny. Jej krzyk rozcinał bezsłowie, które przyszło do niej kilka lat temu i odtąd wszystkie zdarzenia nazywała iluzją. (...) Wiedziała, że nawet jeśli krzyk rozetnie sufit i kryształowe sople żyrandola posiądą jej ciało, nie może zawrócić (...) Na dole stoi karzeł. Chce więcej ugryźć niż jest w stanie przełknąć. Żenująca karykatura tego, co prowadzi Mrok. Przegrana inteligencji, co ugrzęzła w zacietrzewieniu. Brak pomysłu. Kopia kopii.
** Źródło: ''Wprowadzenie do Iluzji''
==''Babel''==
* Boimy się tego, co jest w nas, dlatego często obce lęki nas dziwią. Jak można bać się pająków – powie bojący się duchów po seansie spirytystycznym. Jak można bać się powrotu męża do domu – powie szczęśliwa mężatka drżąca przed ósmym egzaminem na prawo jazdy. Są lęki realne, irracjonalne, patologiczne, lęki w nas samych i lęki czyjeś i jeszcze coś potwornego: lęk przed lękiem.
| |||