Jorge Luis Borges: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Jagodzilla (dyskusja | edycje) |
m →Inne: +++ |
||
Linia 79:
==Inne==
* Bezkresny<br />jest rytuał układania o piasku pieśni<br />i z piaskiem życie nasze się zatraca.
** Źródło: ''Zegar piaskowy'' w: E. Stachura, ''Wiersze, poematy, piosenki, przekłady'', wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 338, tłum. [[Edward Stachura]].
* Bóg łaskawy<br />asygnuje nam dziedzictwo i niepamięć.
** Źródło: ''Edyp i zagadka'' w: E. Stachura, ''Wiersze, poematy, piosenki, przekłady'', wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 361, tłum. [[Edward Stachura]].
* Bóg wprawia w ruch gracza, ten zaś figurę.<br />Jaki bóg zza pleców Boga rozpoczyna fabułę<br />z pyłu i czasu, i snów, i agonii?
** Źródło: ''Szachy'' w: E. Stachura, ''Wiersze, poematy, piosenki, przekłady'', wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 336, tłum. [[Edward Stachura]].
* Czyż u kobiet trudno o miłość? Bez namysłu poddają się uczuciom miłosnym, nie uważając na skutki. Dym czczych kadzideł odurza je – rade błąkać się, rade coraz nowe spotykać obiekty.
* Jednej tylko rzeczy nie ma. To zapomnienie.
** Źródło: ''Everness'' w: E. Stachura, ''Wiersze, poematy, piosenki, przekłady'', wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 366, tłum. [[Edward Stachura]].
* Jest jakaś przyjemność w podpatrywaniu<br />sekretu piasku, gdy ślizga się i stacza,<br />a kiedy już ma spaść, wiruje i obraca<br />się z pośpiechem, tak jak całkiem w ludzkim jest zwyczaju.
** Źródło: ''Zegar piaskowy'' w: E. Stachura, ''Wiersze, poematy, piosenki, przekłady'', wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 338, tłum. [[Edward Stachura]].
* Jeżeli wieczność istnieje, śmierć jest tylko żartem.
* Każde słowo, w swoim czasie, było neologizmem.
* Między początkiem dnia a nocą jest otchłań<br />świateł i lęków, i agonii;<br />twarz, która przegląda się w nocnych<br />zużytych lustrach, to nie ta sama twarz, obca.<br />Ulotne dzisiaj wątłe jest i to jest wieczność;<br />na inne nie licz Niebo, ani na inne Piekło.
** Źródło: ''Chwila'' w: E. Stachura, ''Wiersze, poematy, piosenki, przekłady'', wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 360, tłum. [[Edward Stachura]].
* Nie będzie nigdy wyjściowych drzwi. Jesteś we wnętrzu,<br />a twierdza obejmuje wszelki punkt wszechświata<br />i ni awersu, ni rewersu nie posiada,<br />ni zewnętrznego muru, ni tajnego centrum.
** Źródło: ''Labirynt'' w: E. Stachura, ''Wiersze, poematy, piosenki, przekłady'', wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 343, tłum. [[Edward Stachura]].
* Nowela jest naturalna, a powieść sztuczna, dlatego jej nie uprawiam.
Linia 93 ⟶ 114:
* O literaturze powiem to, co można bez wątpienia rzec o duszy: każdy powinien osiągnąć zbawienie, a można je osiągnąć tylko pokonując błędy.
** Źródło: Michał Sprusiński, posłowie do ''Księgi piasku''
* Proszę mych bogów lub czasu sumę,<br />by moje dni zasłużyły na zapomnienie,<br />by imię moje było Nikt jak Ulissesa imię,<br />ale by jakiś wiersz mój przetrwał<br />w nocy przychylnej wspominaniu<br />albo w porankach ludzi.
** Źródło: ''Poecie saksońskiemu'' w: E. Stachura, ''Wiersze, poematy, piosenki, przekłady'', wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 344-345, tłum. [[Edward Stachura]].
* Przeszłość jest niezniszczalna: prędzej czy później zdarzenia powracają. Jednym z takich powracających zdarzeń jest zamiar zniszczenia przeszłości.
Linia 100 ⟶ 124:
* Większość ludzi nie interesuje się zaświatami, ale w nie wierzy. Ja zaś, przeciwnie, nie wierzę, ale się interesuję.
* Wydaje mi się słyszeć w brzasku czarnej bieli<br />pracowity szum tłumów, co się oddalają;<br />to ci, którzy kochali mnie i zapomnieli;<br />przestrzeń i czas, i Borges już mnie porzucają.
** Źródło: ''Limity'' w: E. Stachura, ''Wiersze, poematy, piosenki, przekłady'', wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 356, tłum. [[Edward Stachura]].
* Wydaje mi się, że jako pisarz popełniłem już wszystkie możliwe błędy, co zresztą jest jedyną drogą do prawdziwego pisarstwa.
** Źródło: Michał Sprusiński, posłowie do ''Księgi piasku''
* Wzruszają mnie drobne mądrości,<br />które przepadają wraz ze śmiercią człowieka<br />— nawyk jakichś książek, jakiegoś klucza, jakiegoś ciała pośród innych ciał —<br />rytm nie do odzyskania, którym świat darzył go<br />z konieczności i przyjaźni.
** Źródło: ''Noc, kiedy na południu nad nim czuwali'' w: E. Stachura, ''Wiersze, poematy, piosenki, przekłady'', wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 332, tłum. [[Edward Stachura]].
* Tak bowiem na początku literatury, jak i na końcu, jest mit.
| |||