Jacek Borcuch: Różnice pomiędzy wersjami

 

* Robię szczere kino – chciałbym, aby ludzie je tak odbierali. Opowiadam historie, jakie sam chciałbym zobaczyć w kinie. Być może jestem nieco wbrew rzeczywistości. Ale nie ma w tym konsekwencji. Moje filmy więcej mówią o mnie niż dziesiątki wywiadów. I ta granica cały czas się przesuwa – jak wiele można o sobie powiedzieć... Jeszcze więcej? – myślę, po każdym filmie. Dzielę się swoimi myślami, tęsknotami, tym, co mi chodzi po głowie. Noszę w sobie melancholię, świadomość śmierci. Ale też staram się cieszyć życiem.

 

* Szkoła przestała mnie interesować, zwłaszcza kiedy zaczęto mi wmawiać, że teatr to świątynia, a aktorstwo to misja. Wiedziałem, że to zabobon i nieprawda. Zawsze miałem ciągoty do samostanowienia i aktorstwo w tym momencie przestało mnie interesować.

* Wciąż mi się zdarza zagrać u kogoś towarzysko, ale już coraz rzadziej. W pewnym momencie myślałem, że da się jedno i drugie uprawiać, czyli reżyserować i grać. Teraz wiem, że nie. Wydaje mi się, że już nie zagram nic. Skupię się na pisaniu i na reżyserii. Nie interesuje mnie aktorstwo kompletnie, nie czuję się utalentowanym aktorem, nic wielkiego nie zrobiłem, nie podnieca mnie to.

** Opis: o swoim stosunku do aktorstwa.

 

==O Jacku Borcuchu==