Stefan Kunowski: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
nowe
 
Alessia (dyskusja | edycje)
m formatowanie automatyczne, poprawa linków, drobne techniczne
Linia 1:
'''[[w:Stefan Kunowski|Stefan Kunowski]]''' (1909–1977) – [[Polska|polski]] [[pedagog]], profesor nadzwyczajny, pedagog, autor teorii warstwicowej, także [[poeta]].
 
==''Podstawy współczesnej pedagogiki''==
Linia 5:
* Ani lęk przed karą, ani pogoń za przyjemnostkami nie są dobrymi motywami uczenia się. Nauka powinna opierać się na zainteresowaniu dziecka, ponieważ ono dopiero dopinguje wolę do największego nawet wysiłku.
** Źródło: s. 110
** Zobacz też: [[kara]], [[lęk]], [[nauka]], [[uczenie się]]
 
* Dopiero po drugiej wojnie światowej „pedagog” znaczy powszechnie każdego praktyka nauczyciela, co ma podkreślać, że nauczyciel powinien być przede wszystkim wychowawcą.
** Źródło: s. 30
** Zobacz też: [[nauczyciel]]
 
* (...) działanie wychowawcze zawiera w sobie opiekę, dostarczanie rozrywki i kultury, wychowanie fizyczne, umysłowe, moralne, społeczne, estetyczne, ideowe, a obok tego nauczanie, szkolenie, przygotowanie do różnych zadań, np. przysposobienie rolnicze, kształcenie w różnych kierunkach, oświatę, popularyzację, poradnictwo, reklamę, agitację itp. oddziaływanie jednych ludzi na drugich.
Linia 14 ⟶ 16:
* Jedynie dopuszczalną karą u Rousseau jest kara naturalna, gdy natura sama ukarze dziecko konsekwencją dokonanego czynu. Utopijność idei Rousseau najbardziej uwidacznia się w teorii kary naturalnej, gdyż nie można absolutnie czekać do chwili aż natura-matka surowo ukarze dziecko, np. utopieniem się w studni, trzeba bowiem dziecko uchronić od wypadku, a nawet odstraszyć karą od istniejącego zagrożenia.
** Źródło: s. 118
** Zobacz też: [[Jean-Jacques Rousseau]]
 
* Każda z nauk posiada określony materialny przedmiot badania, jak też swój aspekt, pod kątem którego rozpatruje rzeczy badane, co nazywa się przedmiotem formalnym danej nauki.
Linia 20 ⟶ 23:
* (...) pedagogia może być albo twórczym działaniem na dzieci i młodzież, płynącym z talentu wychowawcy, albo rzemieślniczym naśladowaniem wzorów postępowania, zależnym od nabytej wprawy i rutyny.(...) Pedagogika jest (...) nauką, której przedmiot stanowi sprawa praktycznej pedagogii wszelkiego rodzaju (sztuki i techniki wychowania), czyli wychowawczego prowadzenia dzieci, młodzieży oraz oddziaływania na rozwój ludzi dorosłych.
** Źródło: s. 23, 24
** Zobacz też: [[pedagogia]]
 
* Pierwsze chrześcijaństwo głosi Boga miłości („Bóg jest miłością”–1miłością” – 1 J 4,8). Miłość ta rozlewa się na cały świat, jest miłością darzącą i tworzącą dobro, miłością życzliwości i przyjaźni. Taka miłość ma charakter duchowy i osobowy, jest więc wyższa ponad miłość cielesnego upodobania i pożądania. Miłość ta jest zawsze gotowa do ofiary ze siebie na rzecz dobra innych. Miłość chrześcijańska wzoruje się na Miłości najwyższej, zawiera się w miłości Boga i bliźniego, nawet nieprzyjaciela. Miłość ta jednoczy społecznie i daje pokój.
** Źródło: s. 89
** Zobacz też: [[miłość]]
 
* Światopogląd osobisty (...) jest to zespół własnych przekonań, oparty o wiedzę jakiegoś rodzaju, dającą pewność poznania oraz zaspakajającą samorzutne pytania poznawcze, nurtujące wszystkich normalnych ludzi. (...) W rzeczywistości (...) często światopogląd jest zwichnięty i może stanowić niezborny konglomerat poglądów wyuczonych z książek, pomieszanych z przesądami i zabobonami z dzieciństwa. W innym wypadku może wystąpić niepełny światopogląd (...).
** Źródło: s. 61, 62
** Zobacz też: [[światopogląd]]
 
* Udowodnić tezę, że człowiek to przede wszystkim istota działająca, a nie rozmyślająca, najłatwiej jest na małym dziecku, które stale się porusza, jest czynne i aktywnie się bawi, manipuluje przedmiotami i na skutek tego samodzielnie nabywa doświadczenia.
** Źródło: s. 111
** Zobacz też: [[człowiek]], [[działanie]], [[myślenie]]
 
* (...) w liberalizmie wolność jako idea naczelna dopuszcza dyskryminację i zwalczanie innych, którzy nie są twórczy i aktywni w kulturze, co też zacieśnia miłość tylko do tych ludzi, którzy są tej samej ideologii, dopuszczając ich do braterstwa i równości. Tak samo idea walki rewolucyjnej rezerwuje miłość dla współwalczących i dla sprzymierzeńców, których chce wyzwolić z niesprawiedliwości społecznej.
** Źródło: s. 91
** Zobacz też: [[liberalizm]], [[wolność]]
 
* Zdarzali się nauczyciele sadyści, lubujący się w zadawaniu kar, jak np. niemiecki nauczyciel Haberle w swoim pamiętniku wyliczył, że w ciągu 51 lat i 7 miesięcy szkolnego żywota wymierzył 1 175 250 uderzeń kijem, rózgą, liniałem i ręką, 1 115 800 uderzeń po głowie nawet przy pomocy Biblii i katechizmu, 18 200 policzków i wytargania za uszy oraz 8 082 kary klęczenia lub trzymania pręta w podniesionych rękach, czyli licząc w bilansie kar szkolnych, około 13 tysięcy dni nauki (po 250 rocznie) przeciętnie wypada 178 kar dziennie!
** Źródło: s. 109
** Zobacz też: [[sadyzm]]
 
==Zobacz też==
* [[pedagogika]]
* [[szkoła]]
* [[wychowanie]]