Wersja z 23:21, 28 lip 2011 edytuj Alessia (dyskusja \| edycje) 128 610 edycji +1 ← poprzednia edycja		Wersja z 00:06, 29 lip 2011 edytuj anuluj edycję Alessia (dyskusja \| edycje) 128 610 edycji +1, formatowanie automatyczne następna edycja →
Linia 1: '''[[w:Jeżycjada\|Ignacy Borejko]]''' – postać fikcyjna, bohater powieści [[Małgorzata Musierowicz\|Małgorzaty Musierowicz]]. * Absolutnie każdy człowiek (...) jest zdolny do czynu, którego musiałby się wstydzić. Dobrze jest mieć tę świadomość. Sztuka polega na tym, żeby tego czynu jednak nie popełnić. Czyli – nie ulec swojej słabości. Słabość jest rzeczą ludzką. Lecz pokonywanie słabości jest rzeczą ludzką godną podziwu. Zauważ: los lubi na nas zastawiać pułapki i kiedy już nam się wydaje, że wyszliśmy z honorem, że postąpiliśmy właściwie i godnie, pojawia się kolejna pokusa. I znów musimy dokonywać wyboru. Trwa to aż do śmierci, wyobraź sobie. Żadnego wytchnienia. Co myślicieli chrześcijańskich doprowadziło do przekonania, że całe nasze życie jest próbą. Mądrość Wschodu z kolei powiada: „Wielka Droga rodzi wszystkie istoty, jej opatrzność czuwa nad wszystkimi, kiedy przyoblekają materialne kształty, a okoliczności je doskonalą”. Być może tak właśnie należy traktować trudności, które życie przynosi: jako coś, co pomaga nam się doskonalić. ** Źródło: Małgorzata Musierowicz, ''[[Imieniny]]'' * Artysta (...) przyobleka w dźwięki coś, co istniało pod pozorami ciszy. Jest bezwzględnie posłuszny partyturze, czyli pewnemu układowi wartości. Z ludźmi jest podobnie. Partytury naszych losów przeniknięte są jakąś ukrytą harmonią. Odegrać w sposób doskonały melodię naszego życia – to znaczy po prostu: trzymać się z maksymalną wiernością ukrytej w partyturze harmonii. Nie jest to, dodam, moja własna myśl. Wyczytałem u Tischnera. Opis: do Patrycji. Linia 34 ⟶ 37: Źródło: ''Pulpecja'', ''op. cit.'', s. 175. * Kiedy się żyje wśród tylu kobiet i dziewcząt (...) -– człowiek ma wrażenie, że jest wiecznie skąpany w oceanie rozkołysanych sentymentów. Z jednej strony to bywa ożywcze. Ale z drugiej -– męczące. ** Źródło: ~~Małgorzata Musierowicz~~''Imieniny'', ''~~[[Imieniny]]~~op. cit.'' * Nie chcę liczyć lat, które mi pozostały. Może jest ich za dużo. A może mało. Ale co roku o tej porze dziękuję Bogu za ciebie. Linia 48 ⟶ 51: ** Zobacz też: [[pieniądze]] * Spiżowa zwięzłość. Zawrzeć istotę sprawy w minimalnej ilości słów -– oto ideał wypowiedzi. ** Źródło: ''Imieniny'', ''op. cit.'' * Spory między wspólnikami -– rzekł -– dobre są tylko w takim stopniu, w jakim poprawiają perspektywy przedsięwzięcia. Niestety, jest naturą wszelkich sporów, że na ogół powodują destrukcję i bałagan. Źródło: ''Imieniny'', ''op. cit.'' Linia 62 ⟶ 65: Zobacz też: [[etyka]], [[Immanuel Kant]], [[pomoc]], [[wartość]] * Wszelka zwłoka w podjęciu decyzji uszczupla hipotetyczny okres trwania ich szczęśliwego małżeńskiego związku. ** Źródło: ''Imieniny'', ''op. cit.''

Ignacy Borejko: Różnice pomiędzy wersjami