Louis-Ferdinand Céline: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m Poprawiłem cytat, bo tak się składa, że mam ten wywiad (literatura na świecie - numer o tym pisarzu) i tam to wygląda inaczej. Było ucięte i trochę zmienione. |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
[[Plik:Celine.jpg|mały|Louis-Ferdinand Céline]]
'''[[w:Louis-Ferdinand Céline|Louis-Ferdinand Céline]]''' (1894–1961) – francuski pisarz.
* Ale w literaturze trzeba być nienagannym. I dlatego stawia się dzisiaj wielokropek, jak tylko dzieje się coś istotnego. Potem zaś ciągnie się spokojnie dalej: „nazajutrz byli obydwoje zaproszeni na przyjęcie do księżnej”. Wcale przecież nie zalecam rozpasanego erotyzmu, odrzuca mnie to, ale ten zbyt układny język jest nie do zniesienia.▼
** Źródło: w wywiadzie udzielonym dla ''Le Meilleur livre du Mois''▼
** Zobacz też: [[literatura]]▼
* Na mój pogrzeb niech nikt nie przyjdzie. Wszyscy będą z tego zadowoleni, a ja najbardziej. Skromność przede wszystkim.▼
* Osaczony zewsząd nawałem nakazów, zwyczajów, pragnień, pełen pogmatwanych i zepchniętych w podświadomość instynktów, człowiek – a ściślej jego pozycja, stała się na tyle niebezpieczna, na tyle niewymiarowa, arbitralna, tak zarazem tragiczna i groteskowa, że nigdy jeszcze napisanie powieści nie było rzeczą łatwiejszą. Ale też i powstająca literatura jest rozpaczliwie nieznośna. Otaczają nas narody nadwrażliwych przygłupów, najmniejszy wstrząs może wywołać nie kończące się, mordercze konwulsje.▼
* U Rabelais'go fajne jest to, że oddałby własną skórę, że ryzykował. Śmierć czyhała na niego bez przerwy, a śmierć nieźle inspiruje. To chyba jedyna rzecz, która może inspirować, wiem o tym, zwłaszcza gdy jest tutaj, tuż za plecami. Rozgniewana.▼
** Źródło: w wywiadzie udzielonym dla ''Le Meilleur livre du Mois''▼
* Zwierzyć się ludziom, znaczy coś w sobie zabić.▼
==''Podróż do kresu nocy''==
<!-- Cytaty dodawaj w osobnym haśle! -->
Linia 24 ⟶ 11:
* W tym fachu dawania się zabijać nie trzeba być wymagającym, trzeba to robić tak, jakby życie toczyło się dalej, to jest najcięższe, to kłamstwo.
==Inne==
▲* Ale w literaturze trzeba być nienagannym. I dlatego stawia się dzisiaj wielokropek, jak tylko dzieje się coś istotnego. Potem zaś ciągnie się spokojnie dalej: „nazajutrz byli obydwoje zaproszeni na przyjęcie do księżnej”. Wcale przecież nie zalecam rozpasanego erotyzmu, odrzuca mnie to, ale ten zbyt układny język jest nie do zniesienia.
▲** Zobacz też: [[literatura]]
▲* Na mój pogrzeb niech nikt nie przyjdzie. Wszyscy będą z tego zadowoleni, a ja najbardziej. Skromność przede wszystkim.
▲* Osaczony zewsząd nawałem nakazów, zwyczajów, pragnień, pełen pogmatwanych i zepchniętych w podświadomość instynktów, człowiek – a ściślej jego pozycja, stała się na tyle niebezpieczna, na tyle niewymiarowa, arbitralna, tak zarazem tragiczna i groteskowa, że nigdy jeszcze napisanie powieści nie było rzeczą łatwiejszą. Ale też i powstająca literatura jest rozpaczliwie nieznośna. Otaczają nas narody nadwrażliwych przygłupów, najmniejszy wstrząs może wywołać nie kończące się, mordercze konwulsje.
▲* U Rabelais'go fajne jest to, że oddałby własną skórę, że ryzykował. Śmierć czyhała na niego bez przerwy, a śmierć nieźle inspiruje. To chyba jedyna rzecz, która może inspirować, wiem o tym, zwłaszcza gdy jest tutaj, tuż za plecami. Rozgniewana.
▲* Zwierzyć się ludziom, znaczy coś w sobie zabić.
| |||