Aktor: Różnice pomiędzy wersjami

==J==

* Jak to mówił Bardini, aktor najszczęśliwszy jest w momencie zmiany. Kiedy zmienia jeden teatr na drugi. A potem się zaczynają kłopoty.

 

** Autor: [[Dorota Kędzierzawska]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28304 Wywiad, 2005]

 

 

* (...) jestem wrogiem tego, żeby 20-latka grała dziecko.

 

* Jeżeli świetny aktor, do tego wybitny pedagog, mówi, że aktorstwo to wyłącznie rzemiosło, to ja naprawdę nie rozumiem tego człowieka. Albo bardzo utalentowany aktor, pochodzący z rodziny teatralnej, mówi, że uprawiamy zawód błaznów. To on się nie boi swojego ojca czy stryja, którzy pewnie w grobach się przewracają? Cóż, widocznie gonitwy za uciekającą teczką w reklamie nie uważa za błazenadę, bo ta teczka jest świetnie opłacona. Widocznie nie pamięta takiego pięknego powiedzenia, że właściwie wszyscy jesteśmy aktorami z wyjątkiem paru dobrych komediantów.

 

==K==

 

* Na ten zawód składają się i film, i telewizja, i kabaret, i teatr. Jeśli coś odpada (...) – są jeszcze inne możliwości (...).

 

* Na tym właśnie polega aktorstwo! Gram, udaję kogoś, kim nie jestem. Przeżywam cudze emocje. Poza tym samo życie wywołuje w nas szereg rozmaitych odczuć. To, jak postrzegamy świat, jak postrzegamy związek z drugą osobą wpływa na nasze doznania. Odkłada się gdzieś tam w psychice. Zadaniem aktora jest odnaleźć te emocje, odgrzebać je i poddać się im lub walczyć z nimi.

 

* Nie ma nic gorszego od aktora, który traktuje scenę jak ambonę.

 

* Nie muszę być aktorką, mogę handlować starymi meblami.

 

* Nie odnalazłam w sobie co najmniej kilku cech, które powinna mieć aktorka. Nie lubię publicznych występów, wstydzę się pokazywania uczuć. Mam też dość wybujałe poczucie niezależności, więc niechętnie podporządkowuję się innym.

 

* Nie traktuję aktorstwa jako posłannictwa, misji do spełnienia, co niestety zdarza się moim starszym kolegom.

** Autor: [[Arkadiusz Jakubik]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=24473 Wywiad, 2005]

 

 

==P==

 

* Tak zwane życie studentów filmówki było niesmaczne. Im bardziej skacowany aktor przychodził na próbę, tym czuł się bogatszy wewnętrznie. Bo wczoraj poderwał trzy panny i jest dzisiaj naładowany energią. Aktor nie powinien grać swojego życia.

 

* Ten zawód jest wymagający. Dotyka wrażliwości, czasem nadwrażliwości. Dlatego aktorzy wymyślili bankiety po premierze. Czyli jedno wielkie chlaństwo. Żeby nie czuć tej pustki, jaka powstaje po urodzeniu roli. W dodatku ta praca jest taka intensywna. Koniec pracy nad rolą jest jak kastracja. Alkohol powoduje wtedy stan euforii. W ogóle ten zawód to jest jakieś sadomaso.

 

* (...) ten zawód ma to do siebie, że trzeba zrobić swoje i cierpliwie czekać. Zawsze można sobie jednak pomarzyć.

 

* Ten zawód wymaga, byśmy byli lekkoduchami.(...) Ten zawód jest okrutny, bo w miarę upływu lat pracy nabieramy większego doświadczenia, nasze środku wyrazu są większe, a potem się okazuje, że jest za późno, żeby to pokazać.

 

* Trzeba oddzielić życie osobiste od zawodowego. Aktor musi umieć zagrać miłość do człowieka, którego nie zna, albo nawet nie lubi i na odwrót – pokazać na scenie autentyczną nienawiść do kogoś, kogo tak naprawdę kocha.

 

==U==