Wikicytaty

Napoleon Bonaparte: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
→‎P: dodany cytat "Papież jest[...]"
m lit., format, dr zmiana
Linia 40:
** Źródło: ''Napoleon. Maksymy'', wybór, wstęp i przekład Monika Senkowska-Gluck i Leopold Gluck, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1983.
 
* Czymże jest więc miłość? Poczuciem własnej słabości, które natychmiast ogarnia człowieka samotnego lub osamotnionego [...](…).
**Źródło Źródło: ''Gallo Max -Gallo, ''Napoleon t.1 -1. Pieśń Wymarszuwymarszu''
 
==D==
Linia 144:
 
* Moją kochanką jest władza.
** Źródło: [[Nigel Cawthorne]], ''Dowódcy i generałowie. Prawdziwe historie'', Grupa Wydawnicza Foksal, Warszawa, 2014, s. 115
 
* Można wybaczyć zasługi, nie wolno przebaczać intryg.
Linia 221:
 
* Państwa upadają, gdy kobiety rządzą sprawami publicznymi.
** Źródło: Przemysław Słowiński, ''Dyktatorzy i ich kobiety. Seks, władza i pieniądze'', Wydawnictwo Videograf, Chorzów, 2013, ISBN 978-83-7835-132-09788378351320, s. 57.
 
* Papież jest jedynie urzędowym przywódcą Kościoła. Nieomylność przysługuje prawowicie zgromadzonemu Kościołowi, a nie papieżowi.
** Źródło: ''Gallo Max -Gallo, ''Napoleon t.1 -1. Pieśń Wymarszuwymarszu''
 
* Piękna kobieta podoba się oczom, dobra kobieta – sercu. Pierwsza jest klejnotem, druga – skarbem.
Linia 335:
* W systemie wszechświata nic nie jest zdane na los przypadku, w systemie społecznym – nic nie powinno zależeć od kaprysów jednostek.
 
* W Valence widziałem zdeterminowany lud, żołnierzy patriotów oraz oficerów arystokratów [...](…). Kobiety wszędzie są rojalistkami. Nic w tym dziwnego. Wolność jest kobietą piękniejszą od nich, więc je przyćmiewa.
** Źródło: ''Gallo Max -Gallo, ''Napoleon t.1 -1. Pieśń Wymarszuwymarszu''
 
* Wasi władcy, urodzeni na tronie, mogą ponieść dwadzieścia klęsk militarnych, a mimo to zawsze wracają do swych rezydencji. Moje panowanie natomiast nie przetrwa nawet dnia, jeśli stracę siłę i przestaną się mnie bać.
Linia 422:
** Autor: [[Stefan Treugutt]], ''Napoleon Bonaparte jako bohater polskiego romantyzmu'' (1974)
 
* O Napoleonie, z ukochanych najukochańszym, rozprawiał jak natchniony poeta. Zdawało się, że każdej chwili zakrzyknie gromko: “Niech„Niech żyje Cesarz!” —– i rzuci się w bój, krwawy szatan. Napoleon, siedząc okrakiem na komecie jak na ognistym koniu, z wielką przyjemnością przysłuchiwał się panu profesorowi Gąsowskiemu. Gdyby mógł sięgnąć z nieba, przypiąłby na jego piersi Krzyż Legii Honorowej.
** Autor: [[Kornel Makuszyński]], ''[[Szatan z siódmej klasy]]'', Instytut Wydawniczy "Nasza Księgarnia", Warszawa, 1989, s. 5.
 
* Porwał mnie zresztą nie tylko jako geniusz (wódz, mąż stanu, prawdodawcaprawodawca, reformator Europy), lecz i jako smarkacz, bo nim stał się paneuropejskim tytanem, był już twardzielem. Gdy miał 7 lat, oskarżono go o wyjedzenie cichaczem połowy fig i winogron z kosza, który stryj przysłał dla matki. Chłopiec zaprzeczył, ale mu nie uwierzono. Niby drobiazg, lecz wtedy na Korsyce wychowywano dzieci w surowym reżimie, kłamliwość tępiono bez pardonu. Dostał rózgi, a że dalej twierdził, iż nie jest winowajcą – dostawał je przez kilka kolejnych dni. Przez cały ten czas był karmiony tylko chlebem i wodą. Póki jego siostra nie przyznała się, że wraz z koleżanką wyjadły owoce. I poinformowała zdumionych rodziców, że Napolione widział to. Widział, znosił cięgi i głód, a nie pisnął słowem!
** Autor: [[Waldemar Łysiak]], ''Salon 2. Alfabet szulerów. Cz. 2'', Wydawnictwo Nobilis, Warszawa 2006, s. 357, 358.
 
* Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę,<br />będziem Polakami,<br />dał nam przykład Bonaparte,<br />jak zwyciężać mamy.
** Autor: [[Józef Wybicki]], ''[[Mazurek Dąbrowskiego|Pieśń Legionów Polskich we Włoszech]]'', 1797
** Źródło: Wacław Panek, ''Gaude, Mater Polonia'', Instytut Wydawniczy "Nasza Księgarnia", Warszawa, 1990, s. 68.
 
* Rozum na koniu.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/wiki/Napoleon_Bonaparte”