Wikicytaty

Antoni Lange: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Alessia (dyskusja | edycje)
128 610 edycji
m Dodano kategorię "Polscy poeci dwudziestolecia międzywojennego" za pomocą HotCat
m popr cyt + źr. pierwotne
Linia 2:
'''[[w:Antoni Lange|Antoni Lange]]''' (1861 lub 1863–1929) – [[Polska|polski]] [[poeta]], dramatopisarz i [[pisarz|powieściopisarz]] okresu [[Młoda Polska|Młodej Polski]].
==Cytaty z utworów poetyckich==
* Ale nasze bluźnierstwo — to tylko modlitwa<br />Rozpaczliwa i groźna jak ostatnia bitwa.<br />Nasz śmiech — to najboleśniej krwawych łez posoka,<br />Jakie płynęły kiedy z człowieczego oka.<br />A życie tak kochamy, jak wiosenne szumy<br />I jak usta dziewicze — i jak wieszczów dumy,<br />A modlim się do grobu — nicestwa — i dżumy.
* A modlim się do grobu – nicestwa – i dżumy.
** Źródło: [[Kazimierz Wyka]],s:Vox posthuma|''ModernizmVox polskiposthuma'']], Wydawnw: [[s:Poezye cz. Literackie1 (Antoni Lange)|Poezye cz. 1]], 1968Kraków 1895, s. 81112.
** Zobacz też: [[dżuma]], [[grób]], [[religia]], [[bluźnierstwo]], [[modlitwa]]
 
* Bo ja byłem chaosem, tak jak jest chaosem<br />Ten wiek, który mię rodził; który pieśń swą śpiewa —<br />W jasną myśl niespojonym, zgrzytającym głosem,<br />Od którego drżą góry i padają drzewa!
* Ale nasze bluźnierstwo to tylko modlitwa<br />Rozpaczliwa i groźna jak ostatnia bitwa.
** Źródło: K. Wyka,[[s:Vox posthuma|''ModernizmVox polskiposthuma'']], ''opw: [[s:Poezye cz. cit1 (Antoni Lange)|Poezye cz.'' 1]], Kraków 1895, s. 81114.
** Zobacz też: [[bluźnierstwo]], [[modlitwa]]
 
* Bo ja byłem chaosem, tak jak jest chaosem ten wiek, co mię zrodził.
** Zobacz też: [[chaos]], [[XIX wiek]]
 
Linia 17 ⟶ 14:
** Zobacz też: [[życie]]
 
* Być –czy nie być? nie znają tych zwątpień tytany.<br />Być — i walczyć –— i cierpieć –— i kochać swe rany!
** Źródło: [[s:Idźcie więc, mary grobów, skądeście wybiegły!...|''Idźcie więc, mary grobów, skądeście wybiegły!...'']], w: [[s:Poezye cz. 2 (Antoni Lange)|Poezye cz. 2]], Kraków 1898, s. 13.
** Źródło: Wacław Borowy, ''Dziś i wczoraj'', wyd. „Rój”, 1934, s. 205.
** Zobacz też: [[cierpienie]], [[walka]]
 
* Czyż raz jeden tworzyłem, aby zwalić w złomy<br />Ołtarze, republiki, kolumny Vendòmy,<br />I pomniki z marmuru, i rapsodów karty?
** Źródło: [[s:Gdzie mój kres? Kiedyż z dróg mych usunę te miazmy...|''Gdzie mój kres? Kiedyż z dróg mych usunę te miazmy...'']], w: [[s:Poezye cz. 2 (Antoni Lange)|Poezye cz. 2]], Kraków 1898, s. 16.
** Zobacz też: [[poeta]]
 
Linia 28 ⟶ 26:
** Zobacz też: [[dusza]]
 
* Ileż myśli, — uczuć, — zórz<br />Zgasił we mnie wicher burz!
** Źródło: [[s:Nad stawem|''Nad stawem'']], w: [[s:Poezye cz. 2 (Antoni Lange)|Poezye cz. 2]], Kraków 1898, s. 56.
 
* Ja miałem rozkaz dany mi z wysoka<br />Szukać cię w każdej postaci niewieściej...
** Źródło: [[s:Vita nova|''Vita nova'']], w: [[s:Poezye cz. 2 (Antoni Lange)|Poezye cz. 2]], Kraków 1898, s. 215.
** Zobacz też: [[miłość]]
 
* Kiedy mnie znudzą jałowi mieszczanie,<br />duchaDucha pogrążam w twej fatamorganie.fata-morganie!<br />Tyś mi natchnieniem, i pieśnią, i sławą,<br />W tobie mam cudów i niebios poznanie,<br />arabskichArabskich pustyń córo, czarna kawo!
** Źródło: [[s:Kawa|''Kawa'']], w: [[s:Poezye cz. 2 (Antoni Lange)|Poezye cz. 2]], Kraków 1898, s. 24.
** Zobacz też: [[kawa]]
 
* Kto nie zbłądził w lesie, ten nie poznał lasu —<br />Las to otchłań bezdenna, kędy istot tłumy,<br />Żyją, tak zasłuchane w głuche sosen szumy,<br />Jak duchy zapatrzone w ślepe oko czasu.
** Źródło: [[s:W lesie (Lange)|''W lesie'']], w: [[s:Poezye cz. 2 (Antoni Lange)|Poezye cz. 2]], Kraków 1898, s. 75.
** Zobacz też: [[przyroda]]
 
Linia 43 ⟶ 44:
** Zobacz też: [[świat]]
 
* O! nie wierzcie, nie wierzcie pozorom!<br />Bo jeżelim się modlił do zimnej mogiły<br />To nie przeto, że serca zastygły mi bicia,<br />Nie przeto, że omdlały mego ducha siły,<br />Lecz, żem życie zbyt kochał, aby pragnąć życia!
** Źródło: [[Wacławs:Vox Borowyposthuma|''Vox posthuma'']], ''Studiaw: i[[s:Poezye szkicecz. literackie'',1 Tom(Antoni Lange)|Poezye cz. 1]], WarszawaKraków 1983, PIW1895, s. 399112 - 113.
 
* Może znajdę na ziemi jaką duszę bratnią,<br />Co przeczyta i pojmie tę mą pieśń ostatnią,<br />I, chociaż rozpacz moja czoło jej zasępi –—<br />Żałować może będzie, lecz mię nie potępi!
** Źródło: [[s:Vox posthuma|''Vox posthuma'']], w: [[s:Poezye cz. 1 (Antoni Lange)|Poezye cz. 1]], Kraków 1895, s. 113.
 
* Obok naszego życia płynie inne życie, jak gdyby drugie życie, życie mniej codzienne.
Linia 56 ⟶ 58:
** Zobacz też: [[śmierć]]
 
* W piersi naszej Chrystusy żyją i Nerony,<br />W piersi naszej bogowie żyją i bydlęta:<br />I duch nasz przebaczeniem cały przepełniony,<br />Nieraz się nienawiścią –— jak burza –— rozpęta.
** Źródło: K. Wyka,[[s:Vox posthuma|''ModernizmVox polskiposthuma'']], ''opw: [[s:Poezye cz. cit1 (Antoni Lange)|Poezye cz.'' 1]], Kraków 1895, s. 43112.
** Zobacz też: [[człowiek]]
 
* Wszystko, co bóstwu należy się z prawa,<br />Łask wywołanie i uśmiech dobroci —<br />Wszystko ci dałem, bogini łaskawa;<br />Jak drogi klejnot niech to skroń twą złoci.
** Źródło: [[s:Vita nova|''Vita nova'']], w: [[s:Poezye cz. 2 (Antoni Lange)|Poezye cz. 2]], Kraków 1898, s. 218.
 
==Cytaty z utworów prozatorskich==
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/wiki/Antoni_Lange”