Samuel Adalberg: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m Dodano kategorię "Polscy teoretycy kultury" za pomocą HotCat
m drobne redakcyjne
Linia 1:
{{WEdycji|Tommy Jantarek}}
'''[[w:Samuel Adalberg|Samuel Adalberg]]''' (1868–1939) – polski historyk i paremiolog.
{{IndeksPL}}
 
==B==
* Bieda domu nie buduje.
** Zobacz też: [[bieda]]
 
* Biednemu to i weselna noc krótka.
 
* Byleby błoto, a diabli się znajdą.
 
==C==
* Chłop się nie przeżegna, dopóki piorunu nie usłyszy.
 
* Choremu brzuchowi i pierogi zaszkodzą.
 
* Co na swoim śmiecisku, to nie przepadnie.
Linia 109 ⟶ 103:
 
* Nie skryje diabeł końskiego kopyta.
 
* Niezmiernie trudno, a prawie niepodobna, o ścisłą definicję przysłowia, mogącą rozstrzygać ostatecznie, co na miano przysłowia zasługuje lub nie, ale decyduje w takich razach lepiej od wszelkich zasadniczych definicji ów, że tak nazwę, ''nervus paremiologicus'', którego się nabywa długim wczytywaniem się w przysłowia i pewnym przejęciem się ich formą językową, częściej aniżeli treść sama decydującą.
** Źródło: [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=18873 ''Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich''], wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. VI.
 
* Nikt swego garbu nie widzi.
Linia 115 ⟶ 112:
 
==O==
* O zużytkowaniu pewnej pracy dla naukowych celów powinna rozstrzygać jej wartość naukowa, a nie dzieło, w którym umieszczona została.
** Źródło: [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=18873 ''Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich''], wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. VI.
 
* Od starych kruków młode uczą się krakać.
 
Linia 149:
 
* Za grosz cię powieszą, a za dukata ujdziesz.
 
* Zadanie układającego zbiór przysłów podobne być winno do zadania bibliotekarza, którego ideałem jest rozmieszczenie książek w taki sposób, aby poszukiwane jak najprędzej i bez trudności odnaleźć się dały.
** Źródło: [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=18873 ''Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich''], wyd. Druk. E. Skiwskiego, Warszawa 1889-94, s. XIII.
 
* Zawsze to znać, co kundel, a co wyżeł.