Paulina Kuczalska-Reinschmit: Różnice pomiędzy wersjami

'''[[w:Paulina Kuczalska-Reinschmit|Paulina Kuczalska-Reinschmit]]''' (1859–1921) – [[polska]] [[feministka]], wydawczyni i [[publicysta|publicystka]].

 

* Krew męczennic chrześcijanek niezliczone razy rumieniła areny, 40% nagrobków w katakumbach przypada na kobiety, a jednak rozległy się potem słowa: Mullieres tacere in ecclesias, odtrącając kobietę od ołtarza. Sobór dyskutował nad tym, czy kobieta ma duszę, a Ojcowie Kościoła uznawali ją za „bramę piekielną”, za „istotę pozbawioną zmysłu moralnego”. Pogarda kobiet znalazła też sankcję Kościoła katolickiego, który wyniósł celibat nad małżeństwo i ustanowił bezżeństwo księży.

** Opis: o statusie kobiety w Kościele katolickim.

** Opis: o udziale kobiet w życiu publicznym.

 

* Kwestia kobieca nie obejmuje interesów kobiet jednej tylko sfery, ale wszystkich. Nie chodzi więc tu o przesunięcie trudów z jednej kobiety na drugą, ale o dążenie do zaprowadzenia takiego podziału pracy i przystosowania maszyn, aby czynności te stać się mogły dla wszystkich mniej uciążliwe, mniej skupione, popłatniejsze i niepociągające za sobą służebnego skrępowania swobody osobistej.

** Opis: o nieodpłatnej pracy kobiet w domu.

 

* Wśród zarzutów stawianych ruchowi kobiecemu przez niechętnych lub nieświadomych a pochopnych do opierania sądów na opowiadaniach lub faktach wyjątkowych, jednym z ciekawszych jest zarzut, że ruch kobiecy dąży do wyzucia kobiet z uczuć macierzyńskich i zabicia w nich chęci zostania matkami. Tymczasem wszędzie, gdzie ruch kobiecy przebył już pierwszą chaotyczną fazę jednostkowych usiłowań i zdołał choć trochę się zorganizować, wszędzie jednym z punktów, na które zwrócono usilną uwagę, było macierzyństwo i opieka niesiona dzieciom.

** Opis: o podejściu do macierzyństwa w ramach ruchu kobiecego.

 

* Zajęcie się gospodarstwem, bezpośrednio lub w formie nadzoru, stanowi jeden z najdrażliwszych punktów między mężczyzną a kobietą. Pomimo że przy większych wymaganiach kucharkę zastępuje kucharz, młodszą lokaj, niemniej gotowanie, sprzątanie, pranie uznane są powszechnie jako zajęcia kobiece, dlatego że przykre i mało popłatne, jak twierdzi złośliwie Edwiga Dohm. Powszechnym jest też oburzenie na niechęć rodziców do kierowania swych córek na służące, a także na kobiety mające odwagę przyznania, iż przyprawianie sosów i oglądanie się, czy pył pościerany został dokładnie, nie wystarcza im jako działalność życiowa. Nie ulega wątpliwości, iż dobroć pożywienia i czystość w mieszkaniu ma doniosłe znaczenie, gdyż stanowi o zdrowiu, a więc i życiu ludzkim, przeto starannie powinny być przestrzegane, staranniej niż się to dzieje obecnie; czy jednak dla otrzymania tego rezultatu niezbędnym jest poświęcenie rodu kobiecego na pastwę garnka i miotły – to rzecz inna.

** Opis: o nieodpłatnej pracy kobiet w domu.

 

* Cóż zatem czynić należy dla polepszenia krytycznego położenia kobiet? Nade wszystko nie trudzić się apriorystycznymi wywodami, do czego kobieta zdolna lub niezdolna, ponieważ zdolności ludzkie, suma otrzymanych warunków i ich kombinacji, zmieniają się wraz z tymiż warunkami i zastosowują do nich, stąd żaden myśliciel nie może określić stanowczo, jak się ukształtują zdolności kobiet, gdy przez wyrobienie wszechstronne damy pole ich naturze do uwidocznienia swoich właściwości.

** Opis: o zdolnościach kobiet.

 

* Pomimo dość rozpowszechnionego mniemania, iż konieczność oświaty i pracy zarobkowej dla kobiet uznaną już u nas przez ogół została, dość przejść do dziedziny faktów, aby przekonać się, iż uznanie to najczęściej istnieje jedynie w teorii, a w gruncie rzeczy społeczeństwo nasze troszczy się dotąd przeważnie, jeśli nie wyłącznie, o swych przedstawicieli płci męskiej.

** Opis: o szansach kobiet i mężczyzn w edukacji i na rynku pracy.

 

** Opis: o PPSD założonej w 1892 roku we Lwowie przez Ignacego Daszyńskiego i jej stosunku do praw wyborczych kobiet.

 

** Opis: o prawach wyborczych kobiet.

 

** Opis: o prawach kobiet w kontekście niepodległości Polski.

 

** Opis: o prawach wyborczych kobiet.

 

* Skoro wszyscy zgodzimy się na to, że przeznaczeniem człowieka, tak mężczyzny, jak kobiety, jest być coraz doskonalszym i pożyteczniejszym członkiem społeczeństwa, przeto i wszelkie dowodzenia przeciwne wyższemu wykształceniu kobiet same z siebie upadną jako nie mające racji bytu, bo nie mogące się stosować do ogółu.

** Opis: o prawie kobiet do edukacji.

 

* Żyjemy w dobie programów. Z czasów ostatnich można by zebrać cały ich szereg, a wśród wielkiej różnorodności między nimi zasad i dążeń, niektóre z nich, przynajmniej posiadają punkta ze sobą styczne: wysuwanie na pierwszy plan interesów ludu, jako głównej siły społecznej i – pomijanie zupełnym milczeniem innej grupy społecznej – kobiet.

** Opis: o programach politycznych.

** Źródło: ''Nasze drogi i cele. Szkic do programu działalności kobiecej'', Lwów 1897.