Shang Yang
Shang Yang (390?-338 p.n.e.) – chiński filozof, przedstawiciel szkoły legistów.
- Drzewo stoczone przez korniki musi runąć. Spękany mur musi się zawalić. Gdy ministrowie współzawodniczą ze sobą w samolubstwie, a o lud się nie troszczą, wówczas ci, co na dole, odsuwają się od tych, co są u góry, kraj zaś przypomina spękany mur. Gdy urzędnicy wszelkich stopni łupią lud potajemnie, są oni podobni do korników.
- Gdy bramą do bogactwa i zaszczytów jest wojna, wówczas ludzie słysząc o niej gratulują sobie wzajemnie i czy to przy pracy, czy przy odpoczynku, przy jedzeniu czy też przy piciu, wojenne tylko śpiewają pieśni.
- Gdy się rządy za pomocą kar sprawuje, lud żyje w strachu. Gdy zaś lud w strachu żyje, nie popełnia łajdactw. Gdy zaś nie ma łajdactw, lud jest szczęśliwy.
- Gdy trzeba wielu przestrzegać zasad, kraj w zamęcie tonie. Ład panuje, gdy jednej ma się przestrzegać zasady.
- Głupiec nie zrozumie, nawet gdy coś już się dokonało, mędrzec zaś widzi wszystko, zanim zakiełkuje.
- Grzeczność i życzliwość to piastunki występku.
- Jedne kraje zachęcają swoich mieszkańców do ładu, inne do nieładu.
- Jeśli kary są ciężkie, a nagrody nieznaczne, to znaczy, że władca miłuje lud.
- Jeśli kraj ma być dobrze rządzony, prawa muszą być jasne.
- Jeśli lud jest silniejszy niż prawo, w kraju panuje bezprawie. Jeśli zaś prawo od ludu silniejsze, wówczas armia rośnie w potęgę.
- Jeśli miłość do ludzi nie oznacza schlebiania im, a nienawiść do nich nie oznacza ich krzywdzenia, wówczas i miłość, i nienawiść są czyste.
- Jeśli niewielu rolę uprawia, a wielu jest tych, którzy kosztem innych wiodą życie próżniacze, kraj będzie biedny i znajdzie się w niebezpieczeństwie.
- Jeśli się cnotliwych zatrudnia urzędników, lud im podległy będzie swych krewnych miłością otaczał. Jeśli jednak postawi się nad nim złych urzędników, lud będzie prawo miłował.
- Jeśli tytuły łatwo uzyskać, wówczas lud ani tych najwyższych, ani żadnych innych nie ceni.
- Jeśli w kraju zamęt panuje, to nie dlatego że prawa zamęt powodują, ale dlatego iż nikt ich nie przestrzega.
- Jeśli wymierzając kary poważne przestępstwa traktuje się jako poważne, a lekkie wykroczenia jako lekkie, wówczas lżejsze przestępstwa nigdy nie ustaną i nie uda się wyplenić przestępstw poważnych.
- Kary rodzą siłę, która jest podstawą potęgi. Potęga rodzi strach, a strach cnotę.
- Kraj, który umie stać się potęgą, ale nie umie potem swej potęgi ograniczyć, sam ściąga na siebie napaści.
- Kto jest życzliwy, może tę życzliwość innym okazywać, ale nie może spowodować, by inni stali się życzliwi.
- Kto na sobie samym polega, cesarstwo zdobędzie.
- Kto się zachowuje jak ktoś wybitny, tego ludzie z pewnością znienawidzą.
- Kto w działaniu się waha, ten niczego nie dokona.
- Kto wielkiego dokonuje dzieła, ten nie zasięga rady u ludu.
- Kto zajęty jest troską o najwyższe cele, ten nie musi pozostawać w zgodzie z utartymi opiniami.
- Łatwo gadać, trudno usługę oddać.
- Mądry prawo stanowi, głupi prawu jest poddany. Zdolny zmienia obyczaj, tępy pozostaje w jego niewoli.
- Mędrzec nie ogląda się na wzory starożytne, gdy coś służy wzmocnieniu państwa, ani nie trzyma się ustalonych obyczajów, gdy coś jest dla ludu korzystne.
- Natura ludzka każe głodnym walczyć o pożywienie, zmęczonym dążyć do odpoczynku, znużonym pracą szukać wytchnienia, a poniżonym zabiegać o zaszczyty.
- Natura ludzka skłania się ku ładowi. Okoliczności ją ku nieładowi pchają.
- Natura ludzka sprawia, że gdy się coś odmierza, każdy chce najdłuższy kawałek, gdy zaś coś się odważa, najcięższy.
- Nie ma władcy, który by umiał ład na zawsze zaprowadzić, ani też kraju, w którym zamęt byłby nieznany.
- Nie należy ustanawiać takich praw, które tylko inteligentni mogą zrozumieć. Nie wszyscy bowiem są inteligentni.
- Obalać prawa ustanawiając nowe – oto dowód siły.
- Pragnienie bogactw i zaszczytów znika dopiero po zamknięciu trumny.
- Prawo jest wyrazem miłości do ludu, rytuał zaś sprawia, że sprawy idą gładko.
- Prawo ustanowione bez względu na warunki, w jakich żyje lud, nie będzie działać skutecznie.
- Prawy człowiek może innych ludzi miłować, ale nie sprawi, żeby inni ludzie go miłowali.
- Próbować rządzić bez pomocy prawa to tyle co marzyć o tym, by nie być głodnym, a jedzenie odsuwać, pragnąć nie marznąć, a ubranie wyrzucać, chcieć iść na wschód, a wyruszyć na zachód.
- Rozwaga jest naczelną zasadą wojska.
- Są władcy, którzy tytuły nadają, ale armię mają słabą, nagrodami szafują, choć kraj pozostaje biedny, prawa stanowią, a kraj ich w zamęcie tonie.
- Silne państwa dążą do zaboru cudzych ziem, słabe zajęte są tylko obroną.
- Słaby lud to silne państwo.
- Sofistyka i spryt są pomocnikami bezprawia.
- Stopnie i wynagrodzenie – oto cel ambicji żołnierza.
- Trosk o rozpoczętą sprawę nie należy z ludem dzielić, lecz lud powinien móc radować się z jej ukończenia.
- Wojsko dobrego króla nie szczyci się zwycięstwem ani też nie żywi urazy z powodu klęski.
- Wszystkie kraje mają prawa, ale nie istnieje takie prawo, które stosowanie prawa gwarantuje. Wszystkie kraje mają prawa zabraniające zbrodni i niegodziwości, karzące złodziei i bandytów, ale nie istnieje takie prawo, które by schwytanie złodzieja i bandyty zapewniało.
- Zabiegać o awans, nie dając zwierzchnikowi prezentów, to tak jak dawać szczurowi kota na przynętę.
- Zabiegać o awans służąc szczerze zwierzchnikowi to tak jak chcieć wejść na krzywe drzewo i trzymać się złamanego konara.
- Zasługi położone w przeszłości nie powinny wpływać na złagodzenie kar za późniejsze wykroczenia.