Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią

Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią (łac. De morte prologus, Dialogus inter Mortem et Magistrum Polikarpum) – średniowieczny wierszowany dialog moralistyczno-dydaktyczny, powstały najprawdopodobniej na początku XV wieku (przypuszcza się, że autorem mógł być Mikołaj z Mierzyńca).

• (…) Uźrzał człowieka nagiego,
  Przyrodzenia niewieściego,
  Obraza wielmi skaradego,
  Łoktuszą przepasanego.
  Chuda, blada, żołte lice
  Lści się jako miednica;
  Upadł ci jej koniec nosa,
  Z oczu płynie krwawa rosa;
  Przewiązała głowę chustą,
  Jako samojedź krzywousta;
  Nie było warg u jej gęby,
  Poziewając skrżyta zęby;
  Miece oczy zawracając,
  Groźną kosę w ręku mając;
  Goła głowa, przykra mowa,
  Ze wszech stron skarada postawa –
  Wypięła żebra i kości,
  Groźno siecze przez lutości.
  • Opis: wyobrażenie śmierci.

• Śmierć mówi (…) Mistrz odpowiada.
  • Mors dicit (…) Magister respondit. (łac.)
  • Opis: przerywniki poprzedzające wypowiedzi Śmierci i Polikarpa.