Przysłowia ludu Dama

Dama (Damara) – lud afrykański, należący do grupy Khoikhoi (dawniej zwanej Hotentotami), zamieszkujący Namibię i mówiący językiem z rodziny khoisan.

Przedstawiciele ludu Dama

Z Czarnego Lądu

(wybór i tłum. Joanna Mantel-Niećko, Nina Pilszczikowa, Roman Stopa, Wiedza Powszechna, Warszawa 1958, seria: Myśli Srebrne i Złote; oprac. przysłów ludu Dama: Roman Stopa)

• Czasem i w brzydkim osiedlu możesz possać smaczną miazgę z kory drzewa.
  • Źródło: s. 234.

• Gdy ktoś pozostaje w tyle, ma to swoje przyczyny.
  • Źródło: s. 233.

• Gdzie ptaki lot zniżają, tam jest woda.
  • Źródło: s. 235.
  • Zobacz też: ptak, woda

• Kamienie na grobie będą o tym mówić.
  • Źródło: s. 234.
  • Zobacz też: grób, kamień

• Kura nie pieje.
  • Źródło: s. 232.
  • Zobacz też: kura

• My, ludzie, jesteśmy jak liście drzew.
  • Źródło: s. 229.
  • Zobacz też: człowiek, liść

• My, ludzie, to jesteśmy tacy, że kochamy się dopiero, gdy śmierć nas rozdzieli.
  • Źródło: s. 229.
  • Zobacz też: miłość, śmierć

• Nocą jest moim przyjacielem, rano odwraca się ode mnie.
  • Źródło: s. 229.
  • Zobacz też: przyjaciel

• Sługa schlebia swemu panu, póki się nie naje.
  • Źródło: s. 230.
  • Zobacz też: pan, sługa

• Straszyć – to nie to samo, co zabić.
  • Źródło: s. 232.

• Śmierć – to bogate dziecko, któremu się niczego nie odmawia.
  • Źródło: s. 229.

• Twój charakter jest twój.
  • Źródło: s. 229.
  • Zobacz też: charakter

• Ucz się posługiwać lewą ręką, póki jeszcze masz prawą.
  • Źródło: s. 235.
  • Zobacz też: ręka

• Wąż zrzuca starą skórę, ale pozostaje ona z nim nadal spokrewniona.
  • Źródło: s. 232.
  • Zobacz też: wąż

• Wielki u obcych, mały u swoich.
  • Źródło: s. 231.
  • Zobacz też: mały, obcy, swój, wielki

• Wielki wąż przychodzi, kiedy nie masz kija.
  • Źródło: s. 231.
  • Zobacz też: kij, wąż

• Za aloesem stoi drugi aloes.
  • Źródło: s. 232.
  • Zobacz też: aloes

• Zatrzymaj swoje oczy, chociaż ci zęby wypadną.
  • Źródło: s. 235.
  • Zobacz też: oczy, zęby