Pius VII
papież przełomu XVIII i XIX wieku
Pius VII (właśc. Giorgio Luigi Barnaba Chiaramonti; 1742–1823) – włoski duchowny, papież od 1800 do 1823, Sługa Boży Kościoła katolickiego.
- Nowym przedmiotem troski, którą serce nasze jeszcze żywiej jest dotknięte – a która, przyznajmy, sprawia nam mękę, obarcza nas nieznośnym ciężarem i napawa nieskończoną trwogą – jest art. 22 konstytucji. Zezwala on nie tylko na wolność wyznań i sumienia – że użyjemy znajdującego się tam wyrażenia, ale daje tej wolności pomoc i opiekę, a poza tym sługom tego, co nazywa – wyznaniami. Zwracając się do biskupa takiego, jakim jesteś, nie potrzebuję dłuższej przemowy, byś jasno przyznał, jaki śmiertelny cios odebrała religia katolicka we Francji w tym artykule prawa. Już przez samo ustanowienie wolności wszystkich bez wyjątku wyznań – pomieszano prawdę z błędem: na równi z heretyckimi sektami, a nawet z przewrotnością żydowską postawiono świętą i niepokalaną Oblubienicę Chrystusową, Kościół, poza którym nie masz zbawienia. Nadto obiecując życzliwość i pomoc heretyckim sektom oraz ich ministrom, toleruje się i uprzywilejowuje nie tylko ich osoby – ale jednocześnie ich błędy. Jest to implicite klęskowa i zawsze pożałowania godna herezja, ta, którą święty Augustyn określa w tych słowach: „Twierdzi ona, że wszyscy heretycy są na dobrej drodze i mówią prawdę; niedorzeczność tak potworna, że nie wiem, czy jakakolwiek sekta ją w istocie wyznaje”.
- Opis: w kontekście uchwalenia liberalnej konstytucji francuskiej.
- Źródło: H. Hello, Nowoczesne wolności w oświetleniu encyklik, Warszawa 1910, s. 35.
- Zobacz też: rozdział Kościoła od państwa
Pius VII
- Uważaj, Imperatorze! Źli duchowni nie byli w stanie zniszczyć Kościoła przez osiemnaście wieków. Myślisz więc, że zdołasz to uczynić ze swoją armią?
- Opis: słowa skierowane do Napoleona Bonaparte, gdy ten otoczył wojskami Państwo Kościelne i uwięził papieża.
- Źródło: „Focus Ekstra” nr 2, kwiecień-czerwiec 2014, s. 74.