Pius II

Pius II (właśc. Enea Silvio Piccolomini; 1405–1464) – papież w latach 1458–1464.

Gdyby nawet chrześcijaństwo nie zostało stwierdzone cudami, to już dla samych zasad etycznych musiano by je przyjąć.
- Źródło: Jakub Burckhardt, Kultura Odrodzenia we Włoszech, przeł. Maria Kreczowska, Czytelnik, Warszawa 1961, s. 267.
- Zobacz też: chrześcijaństwo

(…) prawdę powiedziawszy, nie spłodziłeś wtedy, kiedyś jeszcze był w sile wieku, syna z żelaza i marmuru. Sam wiesz całkiem dobrze, jakim kogutem byłeś. Jeśli zaś chodzi o mnie, to także (…) nie zaliczam się do nieczułych (…). Nie widzę więc powodów, dla których praktyki miłosne miałyby być przeklęte, skoro sama nigdy nie błądząca natura zaszczepiła je swym tworom dla przedłużenia rodzaju ludzkiego.
- Opis: w liście do ojca, informując go, że sam został ojcem.
- Źródło: Mikołaj Kozakiewicz, O miłości prawie wszystko, LSW, Warszawa 1982, s. 16.

Turcy nie wahają się umrzeć za swą najwszeteczniejszą wiarę, my zaś nie potrafimy ponieść najskromniejszego choćby wydatku czy wytrzymać najdrobniejszej niewygody przez wzgląd na Chrystusową Ewangelię. Jeśli dalej tak będziemy czynić przyjdzie na nas koniec.
- Opis: wystąpienie na zjeździe w Mantui, 1459.

[Upadek Konstantynopola] oznacza powtórną śmierć dla Homera, a i dla Platona. (…) Teraz wśród nas rządzi Mahomet, a Turek zawisł wprost nad naszymi głowami.
- Źródło: David Nicolle, John Haldon, Stephen Turnbull, Upadek Konstantynopola, przeł. Jan Jackowicz, wyd. Bellona, Warszawa 2010, s. 204.
- Zobacz też: Konstantynopol