Olivia Goldsmith (1949–2004) – amerykańska pisarka.

Kumpelki z paki

edytuj
  • Adwokaci są jak dziwki.(...) I jednym, i drugim płaci się za godziny, więc nie ma co liczyć na dłuższe spotkanie.
  • Czujesz się osamotniona, kiedy jesteś nieszczęśliwa z dala od innych ludzi.
  • Od razu zrozumiała, że popełniła fatalny błąd. Po raz pierwszy w życiu miała niezbitą pewność, że przystąpiła do tej najważniejszej próby całkowicie nieprzygotowana, zbytnio ufając we własne siły i umiejętności. Więzienie tak bardzo różniło się od świata zewnętrznego. Tu nie miało się wyboru, nie było scenariusza, według którego należało postępować. Wszystko było czarno-białe, sprowadzone do podziału na prawdę i fałsz. Tak wyglądał najpoważniejszy sprawdzian w jej życiu, a ona świadomie przystąpiła do niego bez przygotowania.
  • Odizolowanie pochłaniało wszystkie uczucia i napełniało duszę pustką, częściowo unicestwiało nawet poczucie człowieczeństwa. Bo o człowieczeństwie nie decydują ani nasze ciała, ani umysły, lecz odczucia.(...) Pozbawieni uczuć przestajemy być ludźmi.
  • Pesymista powie, że szklanka jest do połowy pusta, a optymista, że do połowy pełna. Wiecie, co ja o tym myślę? Że ta szklanka nie jest w połowie ani pełna, ani pusta, tylko że to jest zła szklanka. Wyraźnie za duża. Takie jest moje zdanie. – Tutaj jak zwykle zawiesiła głos, żeby dotarł do nas sens jej słów, po czym ciągnęła: – A wiecie, o czym to świadczy? Że jestem pragmatykiem! To znaczy osobą o praktycznym, zdroworozsądkowym podejściu do życia. Takich ludzi nazywa się pragmatykami i ja właśnie taka jestem, do problemów życiowych podchodzę praktycznie. Więc jeśli nie wiecie, czy wasza szklanka jest w połowie pusta, czy w połowie pełna, może lepiej się zastanówcie, czy po prostu nie jest ona za duża. Rozumiecie, do czego zmierzam? Nie chodzi o to, co myślicie o swojej szklance, ale o to, co z nią zrobicie. Powtarzam, że powinnyście ruszyć tyłek z miejsca i wziąć sobie inną szklankę! I zawsze pamiętajcie: odpowiedź to tylko zwykłe słowo. Rozumiecie? Drzwi do sukcesu są oznaczone nalepką z napisem: PCHAĆ! Nie da się zostawić odcisków swoich stóp w piasku czasu, jeśli się nie nosi obuwia roboczego.
  • Problem z radością polega na tym, że wraz z nią powracają wszelkie troski.
  • W ogóle nie myślę o tym, co będzie jutro, ani o tym, co było wczoraj. Nie myślę nawet o tym, co zdarzy się za dziesięć minut. Dla mnie istnieje tylko ta chwila. Jeśli jest dobra, skarbie, to czuję się szczęśliwa. A jeśli kiepska, jak choćby podczas czytania tego sprawozdania, po prostu czekam, aż przeminie. Każdą chwilę traktuję odrębnie. I ty też powinnaś się tego nauczyć.
  • Wszyscy uśmiechają się w tym samym języku. Tylko uśmiech jest jednakowy na całym świecie. Możesz się uśmiechnąć po angielsku, a będzie to znaczyło dokładnie to samo w Tajlandii.

Młode żony

edytuj
  • Czy Bóg naprawdę kocha człowieka, czy też stworzył małżeństwo tylko po to, by sprawdzić, do jakiego stopnia ludzie mogą się nawzajem zirytować.
  • Kobieta musi kogoś kochać, inaczej jakaś jej cząstka umiera (...).
  • Nie istnieje sytuacja tak beznadziejna, żeby węglowodany nie mogły jej poprawić.
  • Wszystko, co ma jaja albo koła prędzej czy później przyczyni kobiecie kłopotów.
  • Bo najbardziej nie cierpię wolnego czasu, kiedy budzą się wspomnienia i odżywają obawy o przyszłość.
  • Największym grzechem uczciwych ludzi jest bezczynność w konfrontacji z ewidentnym złem.
  • Problemy stwarzają tylko okazje do szukania rozwiązań!
  • Serce biło jej mocniej, ilekroć wspominała swój sen. To było takie cudowne, kochać i być kochaną. Po przebudzeniu czuła się zwyczajnie porzucona.
  • – (...). Wszyscy mają trudności w okresie przejściowym: począwszy od ludzi samotnych po małżeństwa, od bezdzietnych par po wielkie rodziny. Ciężko jest kiedy dzieci opuszczają dom, ciężko po przejściu na emeryturę. Ale zmiany są solą życia.
    – Taak? To dlaczego nie ma radosnych piosenek na temat klimakterium?
    • Źródło: Wielka mistyfikacja