Natalie Portman

Natalie Portman (właśc. Natalie Hershlag; ur. 1981) – aktorka amerykańska.

Dlaczego powszechnie akceptuje się fakt, że aktorka przez dwie strony tekstu opowiada o sukience, a gdy wspomina o działalności charytatywnej, wszyscy natychmiast ją oceniają: „O ta! Myśli, że jest taka świetna”. Uważam, że zbyt dużo uwagi skupionej jest na mnie z błahych powodów. Wiem, że to efekt kultury, w której żyjemy. Nie będę więc płakać, gdy ludzie nie będą chcieli przeczytać o tym, czym naprawdę się zajmuję.
- Źródło: „Glamour”, 20 grudnia 2007.

Dlatego, że ten Gargamel był tak przerażający. Bałam się wielu kreskówek. Jestem słaba w tych sprawach.
- Źródło: „Interview”, wrzesień 2009.

Gdy w dzieciństwie stawiałam pierwsze kroki jako aktorka, chciałam się wszystkim podobać, i zawsze szukałam wyrazów uznania. Teraz, gdy dorosłam, uznanie publiczności nie jest dla mnie całkiem obojętne, ale przede wszystkim staram się podobać samej sobie. Polega to na znajdowaniu własnych środków wyrazu, a nie podporządkowywaniu swej gry i tańca oczekiwaniom innych. Podobnie jest z Niną: początkowo jest infantylna, stara się przypodobać matce, dyrektorowi, dopasować do standardów. W końcu dochodzi do wniosku, że doskonałość polega wyłącznie na podobaniu się samej sobie.
- Opis: o swojej roli w Czarnym łabędziu.
- Źródło: Steven Zeitchik, Ben Fritz, Przemiana łabędzia, „Los Angeles Times”, 24 stycznia 2011.

Jadłam znacznie mniej niż zwykle. Byłam weganką, gdy kręciłam film, a teraz przeszłam na wegetarianizm. Zawsze dbałam o zdrowe pożywienie, więc chodziło tylko o zmniejszenie porcji – i częste, a małe posiłki. To nie było szalone odchudzanie.(...) Bolały mnie mięśnie. Trafił mi się fatalny uraz podczas zdjęć – przemieszczenie żebra. Jedno weszło pod drugie. Odpoczywałam i wszystko wracało do normy. Ale kontuzje dla tancerza to chleb powszedni.
- Opis: o przygotowaniach do roli w Czarnym łabędziu.
- Źródło: Steven Zeitchik, Ben Fritz, Przemiana łabędzia, „Los Angeles Times”, 24 stycznia 2011.

Mądre kobiety kochają mądrych mężczyzn, bardziej niż mądrzy mężczyźni – mądre kobiety.
- Źródło: „Forum”, 2 marca 2009.
- Zobacz też: mężczyzna

Naprawdę chciałam zatańczyć balet. Kocham go. Inaczej nie robiłabym tego.
- Opis: o grze w Czarnym łabędziu.
- Źródło: Steven Zeitchik, Ben Fritz, Przemiana łabędzia, „Los Angeles Times”, 24 stycznia 2011.

No cóż, nie jestem niegrzeczną dziewczynką. Jestem po prostu osobą skomplikowaną, jak każdy. Nikogo nie można określić jednym słowem. W okresie świąt Bożego Narodzenia chodzę na zakupy. W piątki wieczorem chodzę do kina. Jestem dość anonimowa. Czasem mnie rozpoznają, ale nikt mnie nie napastuje. Z powodu tego wizerunku dobrej dziewczyny czuję, że dają mi święty spokój. Może ludzie są nim znudzeni. I bardzo dobrze!
- Źródło: Steven Zeitchik, Ben Fritz, Przemiana łabędzia, „Los Angeles Times”, 24 stycznia 2011.

Ostatnio słucham głównie nieprzyzwoitego rapu. Naprawdę, naprawdę sprośnego hip-hopu. Uwielbiam go. Najpierw mnie rozbawia, a potem sprawia, że chcę tańczyć.
- Źródło: „Interview”, wrzesień 2009.

Poza tym rodzice nauczyli mnie, aby nigdy publicznie nie rozmawiać o prywatnych sprawach. Bo gdy już raz zaczniesz, tym samym zgadzasz się uczestniczyć w grze, która jest poza twoją kontrolą.
- Źródło: „Glamour”, 20 grudnia 2007.

Prasa od początku mojej kariery przylepiła mi etykietkę „porządne dziecko” zamiast „imprezowe zwierzę”, więc nie wzbudzam takich sensacji, dla nich jestem po prostu nudna.
- Źródło: „Glamour”, 20 grudnia 2007.

Role dla kobiet dzielą się teraz na dwie kategorie: kobiet użytecznych, dzięki którym mężczyźni podbudowują swoje ego lub kobiet spod znaku „striptisologia”. Wreszcie dostałam scenariusz, który jest optymistyczny, mądry i pełno w nim dobra. A na dodatek utożsamiam się z bohaterką, którą gram.
- Opis: o swojej roli w filmie Pana Magorium cudowne emporium
- Źródło: „Glamour”, 20 grudnia 2007.

To miasto pod wieloma względami mnie wyzwoliło.
- Opis: o Los Angeles, do którego przeprowadziła się z Nowego Jorku.
- Źródło: Steven Zeitchik, Ben Fritz, Przemiana łabędzia, „Los Angeles Times”, 24 stycznia 2011.

Uważam, że sam proces oglądania filmu ma bardzo pozytywny wpływ na ludzi: grupa osób zbiera się na dwie godziny w kinie i troszczy się o siebie i losy innych. Kino to takie wspaniałe medium, które zbliża. Zamiast myśleć o swoich problemach, martwić się np. kłopotami w pracy i przeżywać: „Nie dam sobie rady”, na czas filmu się wyłączamy. I po wyjściu z kina, widząc na ulicy innych ludzi, mamy dystans do świata i możemy się zastanowić, jak oni sobie radzą. To lepsze niż ciągłe myślenie: „Moje życie jest beznadziejne”.
- Źródło: „Glamour”, 20 grudnia 2007.

Wolałabym raczej być mądra, niż zostać gwiazdą filmową.
- Źródło: Steven Zeitchik, Ben Fritz, Przemiana łabędzia, „Los Angeles Times”, 24 stycznia 2011.

Żyjemy w kulturze silnie zdominowanej przez filmowe schematy. Romanse, które pamiętamy z filmów, tak silnie zapisują się w naszej podświadomości, że w końcu sami nie wiemy, gdzie są prawdziwe uczucia a gdzie są nasze imitacje tego, co zapamiętaliśmy z ekranu. Mogę tylko powiedzieć, że nie pokazuję żadnych złych wzorców.
- Opis: o wpływie na młodych ludzi postaci Amidali z Gwiezdnych wojen.
- Źródło: rozmowa Wojciecha Orlińskiego, „Gazeta Wyborcza”, 16 maja 2002.

Zobacz też: