Mur Hadriana

Mur Hadriana (łac. Vallum Hadriani, ang. Hadrian’s Wall) – wał obronny wyznaczający północną granicę rzymskiej Brytanii wybudowany w latach 121–129 n.e.

Rozciągał się na przestrzeni 120 km od ujścia rzeki Tyne na wschodzie po Zatokę Solway Firth na zachodzie. Na całej jego długości co pięćset metrów rozmieszczono wieże strażnicze, a co półtora kilometra – większe, ufortyfikowane bramy. Każdy posterunek był widoczny z dwóch sąsiednich. (…) Oczywiście w wielu miejscach mur został rozebrany, gdyż na przestrzeni 15 stuleci pełnił rolę protoplasty marketu budowlanego. Okoliczni mieszkańcy używali pochodzących z wału fachowo przyciętych kamieni wielkości bochna chleba do budowy domów i kościołów. Nawet najlepiej zachowane odcinki mają teraz wysokość 1,5 m, a nie trzy metry, jak za czasów cesarza.
- Autor: Cullen Murphy, Mur Hadriana, „The Atlantic”, 26 kwietnia 2013.

Uciążliwa droga snuje się bez końca, bez końca… wiatr poświstuje ci w pióropuszu… mijasz ołtarze, poświęcone legionom i wodzom już zapomnianym (…) A kiedy już ci się zdaje, żeś dotarł na sam koniec świata, widzisz nagle dym ciągnący się, jak zasięgnąć okiem ze wschodu na zachód, a potem pod jego pokrowcem obaczysz (…) długi, niezbyt wysoki rząd wieżyc, to wznoszący się wzwyż, to opadający, to chowający się w załomach gruntu, to znów ukazujący się wyraziście. To właśnie ów słynny mur!
- Autor: Rudyard Kipling, Puk z Pukowej Górki, tłum. Józef Birkenmajer

Zobacz też:

Hadrian