Mur Berliński
system umocnień który oddzielał Berlin Wschodni od Berlina Zachodniego w latach 1961-1989
Mur Berliński - system umocnień o długości ok. 156 km (betonowy mur, okopy, zapory drutowe, miny), który oddzielał w okresie zimnej wojny Berlin Wschodni od Berlina Zachodniego.
- Dla niemal dwóch pokoleń był symbolem tyranii - mur, który podzielił Europę. Żelazna Kurtyna. Jego najsłynniejsza część znajdowała się w Berlinie - doskonale widoczna bariera z betonu i drutu kolczastego, granica, która podzieliła miasto na pół i rozerwała duszę narodu. Ohydna blizna, symbol ksenofobicznego imperium, mająca zatrzymać ludzi i uniemożliwić im ucieczkę. Przez całe lata mur spełniał swoją funkcję z brutalną skutecznością. Strefa śmierci z betonu i kolczastego drutu, uzbrojona w wieżyczki strażnicze, tłumiąca ludzkie dążenie do wolności. Ludzie próbowali ją przeskakiwać i próbowali podkopywać się pod nią. Budowali samoloty, by nad nią przelecieć i rozbijali o nią ciężarówki. Niektórym się udało, innym nie. Wzdłuż całego muru wyrastały białe krzyże. (...) Osiemnastoletniemu murarzowi, Peterowi Fechterowi, funkcjonariusze znienawidzonej Volkspolizei pozwolili wykrwawić się na śmierć, patrząc obojętnie na jego agonię, gdy tymczasem zachodni reporterzy robili zdjęcia zza drutów kolczastych.
- Autor: Erik Durschmeid, Jak przypadek i głupota zmieniały losy świata, Wydawnictwo Amber, Warszawa 2016, tłum. Agnieszka Kowalska, Kamil Omar Kuraszkiewicz, ISBN 978-83-241-6018-1, s. 307.